فضل بن موسى کاظم علیه السلام: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | [[پرونده:Emamzade fazl.jpg|بندانگشتی|امامزاده فضل بن موسى بن جعفر علیه‌السلام]] | |
| − | + | امامزاده فضل بن موسى بن جعفر علیه السلام (فرزند [[امام کاظم]] علیه السلام) بنا به قول مشهور در شهرستان جهرم مدفون است. بر طبق آمار موجود در اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان جهرم، این شهر زیبا و با معنویت به مانند صدفى سبز، شصت و یک تن از فرزندان و نوادگان خاندان عصمت و طهارت را در سینه خود جاى داده است. امامزاده حسین علیه السلام و امامزاده فضل علیه السلام مشهورترین آن‌ها مى باشند. | |
| − | جهرم | + | ==آمدن فضل بن موسى به جهرم== |
| − | + | کاروانى از [[اهل بیت]] همراه با [[حضرت فاطمه معصومه علیها السلام|فاطمه معصومه]] سلام الله علیها جهت [[زیارت]] و دیدار با [[امام رضا علیه السلام|امام على بن موسى الرضا]] علیه السلام از [[مدینه]] عازم [[ایران|ایران]] شدند که خبر شهادت امام رضا علیه السلام در نزدیکى شهر [[قم]] به ایشان رسید. | |
| − | که بر | + | به دستور حضرت معصومه سلام الله علیها کاروان راهى شهر قم شد و طولى نکشید که ایشان بر اثر بیمارى درگذشتند و یا بنا به برخى اقوال بر اثر مسمومیت به [[شهادت]] رسید. از طرفى دستگاه حاکم دستورى را به والیان شهرهاى مختلف صادر کرد تا اهل بیت علیهم السلام را در هر کجا مشاهده نمودند فورا به شهادت برسانند. و به این ترتیب امامزادگانى که همراه با حضرت معصومه سلام الله علیها به ایران آمده بودند، به ناچار متفرق شدند و هر کدام به منطقه اى عزیمت کرده، به صورت ناشناس به زندگى ادامه دادند اما تعداد زیادى از آن‌ها شناسایى شدند و به شهادت رسیدند. |
| − | به جهرم | + | عده اى از این بزرگواران نیز راهى استان فارس شدند که [[احمد بن موسی|احمد بن موسى]] (شاه‌چراغ) مشهورترین آن‌ها است. پدران ما از پدرانشان و آنان نیز از نسل قبل از خود نقل مى کنند که فضل بن موسى علیه السلام به جهرم آمد و در بیرون از شهر در منطقه خارقان سکنى گزید. |
| − | + | منطقه خارقان (شهرک فاطمیه) که در گذشته از شهر فاصله زیادى داشته است به علت وجود قنات معروف خارقان زمین‌هاى کشاورزى بسیارى داشت، امامزاده فضل علیه السلام به صورت ناشناس به کشاورزى مى پرداخت. | |
| − | + | به مرور زمان مردم به این امامزاده بزرگوار علاقه مند شدند و آوازه علم و [[تقوا|تقواى]] وى در سرتاسر شهر پیچید تا این که حاکم شهر نیز از آن باخبر شد و هنگامى که از هویت واقعى وى آگاه شد، گروهى را مامور به شهادت رساندن ایشان کرد. سرانجام یکى از مامورین هنگامى که فضل بن موسى بن جعفر علیه السلام از شدت خستگى از کار روزانه در کنار جوى آب به خواب رفته بود، با ضربات بیل ایشان را به شهادت رسانید. فرداى آن روز کشاورزان متوجه پیکر مقدس او که مظلومانه به خون غلطیده بود، شدند و در همان مکان (خارقان) به خاک سپردند. | |
| − | + | امروز مرقد پاک ایشان زیارتگاه اهل دل و عاشقان دلسوخته اى است که از مکان‌هاى دور و نزدیک براى اداى احترام به آن محل مقدس مشرف مى شوند و در شب‌هاى جمعه با دریایى از شوق و با اشک چشم، [[ضریح|ضریح]] مقدسش را شستشو مى دهند. | |
| − | + | هنگامى که شب جمعه پرده سیاه خود را بر روى آسمان مى کشد هیئتى همنام مادر غریبش [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|زهرا]] سلام الله علیها (هیئت مجمع الزهرا سلام الله علیها) اذان عشق سر داده و همراه با زائرین، پیشانى ها را به مهر مى سایند تا با خلوص خودشان آسمان را به زمین متصل سازند و سرانجام پس از پاسى از شب با «[[دعای کمیل]]» [[امام على]] علیه السلام و اشک چشم، امامزاده را ترک مى نمایند اما هیچگاه ذکر و نام و یاد امامزاده از دل‌هایشان بیرون نمى رود. | |
| − | + | ==منابع== | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | + | * ماهنامه کوثر، شماره ۱۵. | |
| − | |||
| − | |||
| − | ماهنامه | ||
[[رده:خاندان اهل البیت علیهم السلام]] | [[رده:خاندان اهل البیت علیهم السلام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۵۳
امامزاده فضل بن موسى بن جعفر علیه السلام (فرزند امام کاظم علیه السلام) بنا به قول مشهور در شهرستان جهرم مدفون است. بر طبق آمار موجود در اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان جهرم، این شهر زیبا و با معنویت به مانند صدفى سبز، شصت و یک تن از فرزندان و نوادگان خاندان عصمت و طهارت را در سینه خود جاى داده است. امامزاده حسین علیه السلام و امامزاده فضل علیه السلام مشهورترین آن‌ها مى باشند.
آمدن فضل بن موسى به جهرم
کاروانى از اهل بیت همراه با فاطمه معصومه سلام الله علیها جهت زیارت و دیدار با امام على بن موسى الرضا علیه السلام از مدینه عازم ایران شدند که خبر شهادت امام رضا علیه السلام در نزدیکى شهر قم به ایشان رسید.
به دستور حضرت معصومه سلام الله علیها کاروان راهى شهر قم شد و طولى نکشید که ایشان بر اثر بیمارى درگذشتند و یا بنا به برخى اقوال بر اثر مسمومیت به شهادت رسید. از طرفى دستگاه حاکم دستورى را به والیان شهرهاى مختلف صادر کرد تا اهل بیت علیهم السلام را در هر کجا مشاهده نمودند فورا به شهادت برسانند. و به این ترتیب امامزادگانى که همراه با حضرت معصومه سلام الله علیها به ایران آمده بودند، به ناچار متفرق شدند و هر کدام به منطقه اى عزیمت کرده، به صورت ناشناس به زندگى ادامه دادند اما تعداد زیادى از آن‌ها شناسایى شدند و به شهادت رسیدند.
عده اى از این بزرگواران نیز راهى استان فارس شدند که احمد بن موسى (شاه‌چراغ) مشهورترین آن‌ها است. پدران ما از پدرانشان و آنان نیز از نسل قبل از خود نقل مى کنند که فضل بن موسى علیه السلام به جهرم آمد و در بیرون از شهر در منطقه خارقان سکنى گزید.
منطقه خارقان (شهرک فاطمیه) که در گذشته از شهر فاصله زیادى داشته است به علت وجود قنات معروف خارقان زمین‌هاى کشاورزى بسیارى داشت، امامزاده فضل علیه السلام به صورت ناشناس به کشاورزى مى پرداخت.
به مرور زمان مردم به این امامزاده بزرگوار علاقه مند شدند و آوازه علم و تقواى وى در سرتاسر شهر پیچید تا این که حاکم شهر نیز از آن باخبر شد و هنگامى که از هویت واقعى وى آگاه شد، گروهى را مامور به شهادت رساندن ایشان کرد. سرانجام یکى از مامورین هنگامى که فضل بن موسى بن جعفر علیه السلام از شدت خستگى از کار روزانه در کنار جوى آب به خواب رفته بود، با ضربات بیل ایشان را به شهادت رسانید. فرداى آن روز کشاورزان متوجه پیکر مقدس او که مظلومانه به خون غلطیده بود، شدند و در همان مکان (خارقان) به خاک سپردند.
امروز مرقد پاک ایشان زیارتگاه اهل دل و عاشقان دلسوخته اى است که از مکان‌هاى دور و نزدیک براى اداى احترام به آن محل مقدس مشرف مى شوند و در شب‌هاى جمعه با دریایى از شوق و با اشک چشم، ضریح مقدسش را شستشو مى دهند.
هنگامى که شب جمعه پرده سیاه خود را بر روى آسمان مى کشد هیئتى همنام مادر غریبش زهرا سلام الله علیها (هیئت مجمع الزهرا سلام الله علیها) اذان عشق سر داده و همراه با زائرین، پیشانى ها را به مهر مى سایند تا با خلوص خودشان آسمان را به زمین متصل سازند و سرانجام پس از پاسى از شب با «دعای کمیل» امام على علیه السلام و اشک چشم، امامزاده را ترک مى نمایند اما هیچگاه ذکر و نام و یاد امامزاده از دل‌هایشان بیرون نمى رود.
منابع
- ماهنامه کوثر، شماره ۱۵.
