فارش: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
|||
| سطر ۳: | سطر ۳: | ||
«فارش» صفت فعلى الهی، اسم فاعل از «فرش، یفرش، فرشاً» است. فرشاً به معناى گسترانیدن و توسعه دادن است و در [[قرآن|قرآن کریم]] دو بار در مورد زمین بکار رفته است.<ref>اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج۲، ص۱۰۵۵.</ref> | «فارش» صفت فعلى الهی، اسم فاعل از «فرش، یفرش، فرشاً» است. فرشاً به معناى گسترانیدن و توسعه دادن است و در [[قرآن|قرآن کریم]] دو بار در مورد زمین بکار رفته است.<ref>اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج۲، ص۱۰۵۵.</ref> | ||
| − | *{{متن قرآن| | + | *{{متن قرآن|«الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ فِرَاشًا ...»}}. ([[سوره بقره]]/ ۲۲) |
| − | *{{متن قرآن| | + | *{{متن قرآن|«وَالْأَرْضَ فَرَشْنَاهَا ...»}}. ([[سوره ذاریات]]/ ۴۸) |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۵:۵۰
«فارش» صفت فعلى الهی، اسم فاعل از «فرش، یفرش، فرشاً» است. فرشاً به معناى گسترانیدن و توسعه دادن است و در قرآن کریم دو بار در مورد زمین بکار رفته است.[۱]
- «الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ فِرَاشًا ...». (سوره بقره/ ۲۲)
- «وَالْأَرْضَ فَرَشْنَاهَا ...». (سوره ذاریات/ ۴۸)
پانویس
- ↑ اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج۲، ص۱۰۵۵.
منابع
- فرهنگ قرآن، جلد ۲۱، صفحه ۵۰۰.
