طغرایی اصفهانی: تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{مدخل دائرة المعارف|اثر آفرینان}} '''طغرایی اصفهانی، ابواسماعیل حسین''' * ملیت:...' ایجاد کرد) |
|||
| سطر ۶: | سطر ۶: | ||
* قرن: 6 | * قرن: 6 | ||
| − | (453-شهادت518/515/513 ق)، شاعر، ادیب و نویسنده. ملقب به مؤیدالدین، عمید فخرالكتاب معروف به طغرایى. وى از استادان بزرگ شعر و ادبیات عرب است كه در | + | (453-شهادت518/515/513 ق)، شاعر، ادیب و نویسنده. ملقب به مؤیدالدین، عمید فخرالكتاب معروف به طغرایى. وى از استادان بزرگ شعر و [[ادبیات عرب]] است كه در خانواده اى كه نسب خود را به [[ابوالاسود دؤلى]] مى رسانید، در اصفهان تولد یافت. |
| − | نسبت طغرایى به جهت اشتغال او به منصب طغرانویسى یا نگارش فرمان‌هاى رسمى حكومتى بود. ابتداى امر در نزد خواجه | + | نسبت طغرایى به جهت اشتغال او به منصب طغرانویسى یا نگارش فرمان‌هاى رسمى حكومتى بود. ابتداى امر در نزد خواجه نظام الملك بسر برد و در قصاید خود او را مدح گفت. در 505 ق دیوان طغرا و انشاء سلطان مسعود بن محمد بن ملك شاه سلجوقى به وى واگذار شد و در همین سال به سبب گرفتارى كه در [[بغداد]] براى او پیش آمد، قصیده ى معروف «لامیه العجم» را سرود و همین قصیده از اسباب عمده اشتهار او در ادب عربى است. |
طغرایى در جنگى كه میان سلطان مسعود با برادرش سلطان محمود، در نزدیكى همدان درگرفت. اسیر و بدست وزیر سلطان محمود به ناحق كشته شد. از دیگر آثار وى: «ارشاد الاولاد»؛ «تركیب الانوار»؛ «جامع الامرار»؛ «حقایق الاستشهادات»؛ «ذات الفوائد»؛ «الرد على ابن سینا»؛ «مفاتیح الرحمه و مصابیح الحكمه»؛ «دیوان» طغرائى. | طغرایى در جنگى كه میان سلطان مسعود با برادرش سلطان محمود، در نزدیكى همدان درگرفت. اسیر و بدست وزیر سلطان محمود به ناحق كشته شد. از دیگر آثار وى: «ارشاد الاولاد»؛ «تركیب الانوار»؛ «جامع الامرار»؛ «حقایق الاستشهادات»؛ «ذات الفوائد»؛ «الرد على ابن سینا»؛ «مفاتیح الرحمه و مصابیح الحكمه»؛ «دیوان» طغرائى. | ||
| سطر ۱۵: | سطر ۱۵: | ||
* [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج4، ص111. | * [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج4، ص111. | ||
| − | [[رده: | + | |
| + | [[رده:شعرای عرب]] | ||
| + | [[رده:شعرای پارسی گو]] | ||
[[رده:ادیبان]] | [[رده:ادیبان]] | ||
نسخهٔ ۲۱ اکتبر ۲۰۱۳، ساعت ۰۹:۳۴
طغرایی اصفهانی، ابواسماعیل حسین
- ملیت: ایرانی
- قرن: 6
(453-شهادت518/515/513 ق)، شاعر، ادیب و نویسنده. ملقب به مؤیدالدین، عمید فخرالكتاب معروف به طغرایى. وى از استادان بزرگ شعر و ادبیات عرب است كه در خانواده اى كه نسب خود را به ابوالاسود دؤلى مى رسانید، در اصفهان تولد یافت.
نسبت طغرایى به جهت اشتغال او به منصب طغرانویسى یا نگارش فرمان‌هاى رسمى حكومتى بود. ابتداى امر در نزد خواجه نظام الملك بسر برد و در قصاید خود او را مدح گفت. در 505 ق دیوان طغرا و انشاء سلطان مسعود بن محمد بن ملك شاه سلجوقى به وى واگذار شد و در همین سال به سبب گرفتارى كه در بغداد براى او پیش آمد، قصیده ى معروف «لامیه العجم» را سرود و همین قصیده از اسباب عمده اشتهار او در ادب عربى است.
طغرایى در جنگى كه میان سلطان مسعود با برادرش سلطان محمود، در نزدیكى همدان درگرفت. اسیر و بدست وزیر سلطان محمود به ناحق كشته شد. از دیگر آثار وى: «ارشاد الاولاد»؛ «تركیب الانوار»؛ «جامع الامرار»؛ «حقایق الاستشهادات»؛ «ذات الفوائد»؛ «الرد على ابن سینا»؛ «مفاتیح الرحمه و مصابیح الحكمه»؛ «دیوان» طغرائى.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج4، ص111.
