سید محمدهاشم چهارسوقی
سید محمدهاشم خوانساری چهارسوقی، (1318-1235 ق) برادر كوچكتر میرزا محمدباقر خوانسارى، مؤلف «روضات الجنات» و از فحول علم و خرد در ابعاد و ساحتهای مختلف علوم اسلامی در قرن 13 قمری بود. میرزا محمدهاشم خوانساری در رشته ها و حوزه های متنوع و متعددی تسلط و تبحر داشت و آن عرصه ها را تبدیل به محل ظهور و بروز فهم و خرد و تلاش علمی خویش کرده بود.
از فقه و اصول گرفته تا ادبیات و حدیث و از رجال و تفسیر گرفته تا تاریخ و کلام و اعتقادات و علوم منقول گرفته تا مفاهیم معقول.
ولادت و خاندان
سید محمدهاشم فرزند میرزا زین العابدین خوانساری، در 1235 هجری قمری در خوانسار به دنیا آمد. پدرش استاد و هدایتگر فکری و عملی سید محمدهاشم بود.
این دانشمند اهل معرفت از خاندان معروف روضاتی و دارای هفت برادر بود که جملگی اهل علم و اجتهاد و از بزرگان خطه اصفهان و همگی جزء فحول علوم و معارف اسلامی بودند. از جمله این برادران می توان به میرزا محمدباقر خوانساری صاحب کتاب معروف روضات الجنات اشاره نمود.
تحصیل و استادان
سید محمدهاشم خوانساری پس از مدتى از زادگاه خویش، براى كسب تحصیل به اصفهان آمد. بعد از پدر که استاد اعظم او و مرشد و هدایتگرش بود، می توان به اساتید دیگر این مرد بزرگ اشاره کرد و از برادرش سید محمدباقر خوانساری نام برد و نیز از سید صدرالدین عاملی اصفهانی و آقا شیخ محمدابراهیم کرباسی که دامان پرمهر و فکر فروزنده و خرمن اندیشه های ناب و تابناک خویش را محلی برای پرورش علمی و عملی این شخصیت برجسته و بزرگوار قرار دادند.
آیت الله خوانساری چهارسوقی در سال 1274 هجری قمری به نجف اشرف هجرت نمود و چند سالی را در این خطه عالم پرور نزد شیخ مرتضی انصاری به تحصیل و تهذیب گذراند.
در نجف، میرزای بزرگ سید محمدحسن شیرازی هم بحث و رفیق علمی او بود و سالهای حضور در نجف موقعیتی شد برای هرچه پر بار تر شدن درخت معرفت او از خوان پر کرامت علوم و معارف اسلامی. حافظه مثال زدنی و فوق العاده در کنار استعداد عجیب و قابل توجه و علاوه بر این تسلط بر ابواب فقهی مختلف و تبحر در علوم و معارف گوناگون از آیت الله خوانساری چهارسوقی عالمی ذوفنون و متخصصی هوشمند ساخت که بتواند با ذهنی منتظم و فهمی متشکل از مجموعه علوم اسلامی، اندیشه ای کامل و خردی جامع فراهم آورده و به عالمی ذوابعاد تبدیل شود.
تدریس و شاگردان
آیت الله خوانساری چهارسوقی در بازگشت به ایران به اصفهان رفت و رحل اقامت افکند و کرسی تدریس و تحقیق و تعامل با مردم و درمانگری دردهای معنوی و ایمانی و اعتقادی برپا کرد.
از جمله شاگردان ایشان نیز می‌توان به بزرگانی نظیر سیدمحمدکاظم طباطبائی یزدی صاحب عروةالوثقی، شیخ الشریعه اصفهانی، شیخ محمدهادی تهرانی، سید ابوتراب خسروی و دیگر اعاظم و اجله حکمت و معرفت اشاره نمود.
آثار و تألیفات
آیت الله خوانساری آثاری در فقه، حدیث، اصول، کلام، رجال و فلسفه دارد، از جمله:
- رسالة الذّبیحیه؛ نخستین اثر فقهی او دربارۀ حکم ذبایح اهل کتاب است که آن را به توصیۀ استادش، صدرالدین عاملی تألیف کرد.
- احکام الایمان؛ رساله عملیه او به فارسی است که احکام عبادات تا آخر روزه را در بردارد. وی این رساله را به درخواست ناصرالدین شاه نوشت.
- حاشیه بر ریاض المسائل
- شرح الدرة النجفیة محمدمهدی بحرالعلوم.
- الاستصحاب
- حاشیه بر معالم الدین حسن بن زین الدین عاملی
- شرح زبدة الاصول شیخ بهائی.
- مبانی الاصول؛ به نظر او بسیاری از مباحث اصول در منابع اصولی، طولانی و بی‌فایده بود، از این رو در صدد برآمد اثری فشرده و جامع دربارۀ اصول اجتهادی و اصول عملی بنگارد.
- اصول آل الرسول؛ در آن مجموعه‌ای از احادیث امامان شیعه را دربارۀ قواعد فقهی و اصول فقه گرد آورده و به ترتیب مباحث اصولی تنظیم کرده است. شیخ انصاری اتمام این کتاب را به وی توصیه کرده بود.
- رساله‌ای دربارۀ اعتبار کتاب فقه الرضا منسوب به امام رضا(ع) است. میرزا هاشم در این رساله صحت انتساب را به امام رضا(ع) نپذیرفته است.
- اثر رجالی دیگر خوانساری دربارۀ اعتبار و وثاقت ابو بصیر مرادی است.
- حلّ العسیر فی حلّ العصیر
- اربعون حدیثاً، دیگر اثر حدیثی خوانساری است که آن را تألیف و شرح کرده است.
- شرح مشیخة الفقیه
- اجازاتی برای برخی علما از جمله میرزا ابوالهدی کلباسی
- دو اثر رجالی الفوائد الرجالیة و الفلاحة که دومی خلاصۀ دو کتاب نفائس الفنون و ازهار الجنان است.
- میزان الانساب، خوانساری در ۱۲۹۹ آن را در شرح حال امامزاده‌های معتبر در اصفهان نگاشت.
- حاشیه بر الاسفار الاربعة صدرالدین شیرازی که با نام تنبیه الحکماء الابرار شناخته می‌شود.
وفات
مرحوم آیت الله سید محمدهاشم چهارسوقی سرانجام در مسیر سفر به بیت الله الحرام، که قصد داشت ابتدا به زیارت عتبات عالیات برود، در نجف اشرف بیمار گشت و در سال 1318 قمری، جان به جان آفرین تسلیم نمود و در وادی السلام به خاك سپرده شد.
منابع
- سایت خبرگزاری حوزه.
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج2، ص225.
- ویکی شیعه.
