سید ابراهیم موسوی قزوینی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(اضافه کردن رده)
(ویرایش)
 
(۷ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{<I>منبع اين نوشتار يک سايت است. آن را با نوشته خودتان جايگزين کنيد.</I>}
+
'''سید ابراهیم موسوی قزوینی''' (۱۲۶۲-۱۲۱۴ ق)، معروف به «صاحب ضوابط» از فقها و مراجع بزرگ [[شیعه]] در قرن سیزدهم هجری و از شاگردان [[شریف العلماء|شریف العلماء مازندرانی]] بود. حوزۀ درسی سید قزوینی بسیار وسیع و مورد توجه بود، و [[سید حسین کوه کمره ای|سید حسین ترک]] و [[سید محمدباقر موسوی خوانساری|میرزا محمدباقر خوانساری]] از شاگردان برجسته او هستند. مهمترین اثر آیت الله قزوینی «[[ضوابط الاصول (کتاب)|ضوابط الاصول]]» است.
 +
{{شناسنامه عالم
 +
||نام کامل = سید ابراهیم موسوی قزوینی
 +
||تصویر=
 +
||زادروز =  ۱۲۱۴ قمری
 +
|زادگاه = قزوین
 +
|وفات =  ۱۲۶۲ قمری
 +
|مدفن = [[کربلا]]، [[حرم امام حسین علیه السلام|حرم امام حسین]]
 +
|اساتید =  [[سید علی طباطبایی]]، [[شریف العلماء|شریف العلماء مازندرانی]]، شیخ علی کاشف الغطاء، شیخ موسی کاشف الغطاء،...
 +
|شاگردان = [[سید حسین کوه کمره ای|سید حسین ترک]]، [[سید محمدباقر موسوی خوانساری|میرزا محمدباقر خوانساری]]، [[زین العابدین مازندرانی]]، [[ملا علی کنی]]، [[فاضل اردکانی]]،...
 +
|آثار = [[ضوابط الاصول (کتاب)|ضوابط الاصول]]، دلائل الاحکام، نتایج الافکار، القواعد الفقهیة،...
 +
}}
 +
==تحصیل و استادان==
 +
'''سید ابراهیم موسوی قزوینی''' فرزند حجة الاسلام سید محمدباقر قزوینی، در سال ۱۲۱۴ هجری در قزوین تولد یافت. سید ابراهیم در کودکی همراه پدر به کرمانشاه کوچ کرد. مقدمات علوم متداول را نزد مدرسان آنجا آموخت. پس از آن عازم [[عراق]] شد و در [[کربلا|کربلا]] مسکن گزید.  
  
سيد ابراهيم موسوی قزوينی فرزند حجة الاسلام سيد محمد باقر قزوينی معروف به صاحب ضوابط یکی از بزرگترين علما و مراجع مکتب ما در قرن سيزدهم هجری است. معظم له از مفاخر مهم مکتب و افقهی در فقه و اصول بود که پس از شريف العلما کرسی درس مهم او بوی منتهی شد.
+
در آغاز نزد [[سید علی طباطبایی]] (صاحب [[ریاض المسائل (کتاب)|ریاض]]) درس خواند و آنگاه [[اصول فقه‌‌‌‌|علم اصول]] را از [[شریف العلماء|شریف العلماء مازندرانی]] (م، ۱۲۴۶ق) فرا گرفت. پس از آن به قصد فراگیری علم [[فقه]] به [[نجف]] سفر کرد. در آنجا مدتی نزد فقیهان بنامی چون شیخ علی کاشف الغطاء (م، ۱۲۵۳ق) و شیخ موسی کاشف الغطاء (م، ۱۲۴۳ق)، سطوح عالی فقه را آموخت، و نزد سید محمد «صاحب مناهل» نیز درس خواند.
  
ميرزا محمد تنکابنی در اول قصص العلما شرح مفصلی از اين استاد بيان نموده و به حکم وظيفه شاگردی ضمن تجليل از مقامش کتاب خويش را با نام وی آغاز می سازد و صاحب تراجم علما نيز هر یک به نو به خود سيد مزبور را به خوبی ستوده اند. نوشته اند معظم له به اتفاق پدر مجتهد خويش مرحوم حجة الاسلام از زادگاهش (قزوين) ساکن باختران شد و پس از طی سطوح علوم پدر را به قصد کربلای حسينی وداع نمود و چند سالی از محضر موسی بن جعفر فرزند کاشف الغطاء و مولا شريف العلما و غيره بهره مند بود و خود نيز در حوزه به بحث و تحقيق و تدريس و تأليف نشست.
+
==تدریس و شاگردان==
 +
سید قزوینی پس از چندی به [[کربلا|کربلا]] بازگشت. در این هنگام مجتهد و عالمی بنام بود و حوزۀ درسی در مدرسۀ سردار تشکیل داد که شاگردان بسیاری در درس او گرد آمدند. قزوینی پس از درگذشت استادش [[شریف العلماء]]، عملاً جانشین او شد و زعامت حوزه و کرسی درس فقها به او منتقل شد و به زودی شهرت و [[مرجعیت]] تام یافت، تا آنجا که غالب [[شیعه|شیعیان]] عراق و [[ایران]] و هند از او تقلید می‌کردند. در حدود ۱۲۶۰ق آشوب [[شیخیه]] ـ پیروان [[شیخ احمد احسایی]] و [[سید کاظم رشتی|سید کاظم رشتی]] ـ در کربلا بالا گرفت. قزوینی که از مخالفان آن گروه بود، مورد تعرض و آزار قرار گرفت و چون در کربلا عرصه بر او تنگ شد، ناگزیر آهنگ [[کاظمین|کاظمین]] کرد، اما پس از چندی به کربلا بازگشت.  
  
پس از شريف حوزه درس معظم له و صاحب فصول بی مانند بود و زعامت حوزه و کرسی درس فقها به سيد مذکور منتقل شد و اعلامی از قبيل آيات عظام سيد حسين ترک، شيخ زين العابدين مازندرانی، شيخ العراقين، حاج ملا علی کنی، سيد اسد الله شفتی اصفهانی، ميرزا محمد باقر خوانساری، ميرزا محمد تنکابنی، سيد ابو الحسن تنکابنی، فاضل دربندی، فاضل ايروانی، فاضل اردکانی، فاضل رشتی، شيخ جعفر شوشتری، ملا فتحعلی سلطان آبادی، حاج ملا علی تهرانی و چندين نفر ديگر از محضر وی بهره مند بودند و اکثر اين آقايان (و افاضلی که در ذيل ترجمه شريف العلما خوانديم) از علما و مراجع بزرگ مکتب تشيعند که اگر حياتی باشد اشاره ای به فضائل آنان خواهد شد. از آثار مهم و ارزنده صاحب ترجمه کتاب ضوابط الاصول در علم اصول فقه است. (صاحب روضات می نويسد: بعضی معتقدند که ضوابط تقريرات درسی استادش شريف العلما است و حال آنکه مراتب فقهی و اصولی او از اثر ديگرش کتاب نتايج الافکار به خوبی مشهود می گردد.) ضوابط و فصول از کتب ارزنده درسی دانشجويان علوم دينی به شمار می رود. ديگر از آثار او دلائل الاحکام در شرح شرايع، نتايج الافکار و حجيت ظن و رسائلی در عبادات (و صلوة جمعه) است.
+
حوزۀ درس قزوینی بسیار وسیع و مورد توجه بود، چنانکه غالب عالمان و مجتهدان بنام ایران و عراق سدۀ ۱۳ق، از آن بهره گرفته‌اند که نامدارترینشان عبارتند از:
  
تولد اين سيد بزرگوار در سال 1214 وفاتش را اکثرا در سال 1262 نوشته اند (یا 1264) وی به علت بيماری رايج آن زمان (وبای خانمانسوز) از پا در آمد و به کنار تربت شهدا به خاک نينوا مدفون شد. در خاتمه معاصر اين دو بزرگوار فرزندان کاشف الغطاء حسن بن جعفر و موسی بن جعفر از اساتيد بزرگ حوزه نجف بودند و از زمان وحيد بزرگ تا زمان فرزند کاشف الغطاء کربلا مرکز حوزه جهان تشيع بود و از زمان شيخ حسن تاچند سال (در عصر صاحب جواهر و شيخ انصاری) حوزه در نجف بوده و در زمان ميرزای بزرگ به سامرا منتقل شد.
+
*[[سید حسین کوه کمره ای|سید حسین ترک]]،
 +
*[[زین العابدین مازندرانی|شیخ زین العابدین مازندرانی]]،
 +
*[[شیخ العراقین|شیخ العراقین]]،
 +
*[[ملا علی کنی|حاج ملا علی کنی]]،
 +
*سید اسدالله شفتی اصفهانی،
 +
*[[سید محمدباقر موسوی خوانساری|میرزا محمدباقر خوانساری]]،
 +
*میرزا محمد تنکابنی، وی در اول [[قصص العلماء (کتاب)|قصص العلماء]] شرح مفصلی از استاد خود بیان نموده و به حکم وظیفه شاگردی ضمن تجلیل از مقامش، کتاب خویش را با نام وی آغاز می سازد.
 +
*سید ابوالحسن تنکابنی،
 +
*[[فاضل دربندی]]،
 +
*[[فاضل ایروانی|فاضل ایروانی]]،
 +
*[[فاضل اردکانی]]،
 +
*[[فاضل رشتی]]،
 +
*[[شیخ جعفر شوشتری|شیخ جعفر شوشتری]]،
 +
*ملا فتحعلی سلطان آبادی،
 +
*حاج ملا علی تهرانی.
 +
 
 +
==آثار و تألیفات==
 +
برخی از آثار سید قزوینی عبارتند از:
 +
 
 +
#[[ضوابط الاصول (کتاب)|ضوابط الاصول]] در علم [[اصول فقه‌‌‌‌|اصول فقه]]، که از کتب ارزنده درسی دانشجویان علوم دینی به شمار می رود. صاحب [[روضات الجنات (کتاب)|روضات]] می نویسد: بعضی معتقدند که ضوابط، تقریرات درسی استادش [[شریف العلماء|شریف العلماء]] است و حال آنکه مراتب فقهی و اصولی او از اثر دیگرش کتاب نتایج الافکار به خوبی مشهود می گردد.
 +
#دلائل الاحکام، در شرح [[شرایع الاسلام (کتاب)|شرایع الاسلام]]
 +
#نتایج الافکار، در علم اصول
 +
#رسالۀ فقهی (خطی)
 +
#صلاة الجمعة
 +
#القواعد الفقهیة
 +
#الرسالة الرضاعیة
 +
#الفقه الاستدلالی
 +
#رسالۀ عملیه
 +
#حجیت الظنّ.
 +
 
 +
==ویژگی‌های اخلاقی==
 +
آیت الله قزوینی، این [[فقیه]] وارسته، در [[اخلاق]] نیز از ملکات نفسانی والایی برخوردار بود. [[زهد]] و پارسایی و بی اعتنایی به مظاهر فریبنده دنیا، از جمله ویژگی های اخلاقی آن آیت الهی بود.
 +
 
 +
میرزا محمد تنکابنی، مؤلف «[[قصص العلماء (کتاب)|قصص العلماء]]» که خود از شاگردان ایشان بود می نویسد: «اما در اخلاق، آن بزرگوار به مرتبه ای بود که توصیف آن، از تحریر بیرون است. بلکه این فقیر در میان علمای عرب و عجم نیکوتر از آن در اخلاق ندیدم، اگر کودکی ممیز بر او وارد می شد [[تواضع]] می کرد و از جای خود برمی خاست. هرگز در مجلس درس، برای گفت وگوی طلاب متغیر نمی شد، و اگر اوقات او را تلخ می کردند، تبسم می فرمود و روی مبارک را از ایشان برمی گردانید و می گفت: نامربوط می گویید! یکی از شاگردان آن جناب که در مجلس درس، سخن بسیار می گفت، روزی با استاد محاجه کرد، پس هر چه استاد بر جواب اصرار کرد، او جز انکار، کاری نکرد! استاد فرمود: نامربوط مگو! آن شاگرد گفت: نامربوط می شنوم!! آن جناب سکوت کرد. شاگرد بعد از انقضاء درس به منزل مراجعت کرد، منزل فوقانی داشت همین که خواست از پله ها بالا رود، کمرش بی اختیار درد آمد، هر چه معالجه کرد سودمند نشد...».
 +
 
 +
==وفات==
 +
مرحوم سید ابراهیم موسوی قزوینی، سرانجام در اوج شکوه و درخشندگی، در پی ابتلا به بیماری وبا در سال ۱۲۶۲ هجری (یا ۱۲۶۴) دیده از جهان فروبست. پیکر مطهر ایشان در صحن مطهر [[امام حسین علیه السلام|امام حسین]] علیه السلام به خاک سپرده شد.
 +
==منابع==
 +
*[[دائرة المعارف بزرگ اسلامی (کتاب)|دایرة المعارف بزرگ اسلامی]].
 +
*مجله افق حوزه، ۲۳ اردیبهشت ۱۳۸۸، شماره ۲۲۸.
 +
*سایت شعائر.
  
منبع:سایت شعائر
 
 
[[رده:علمای قرن سیزدهم]]
 
[[رده:علمای قرن سیزدهم]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۲۵

سید ابراهیم موسوی قزوینی (۱۲۶۲-۱۲۱۴ ق)، معروف به «صاحب ضوابط» از فقها و مراجع بزرگ شیعه در قرن سیزدهم هجری و از شاگردان شریف العلماء مازندرانی بود. حوزۀ درسی سید قزوینی بسیار وسیع و مورد توجه بود، و سید حسین ترک و میرزا محمدباقر خوانساری از شاگردان برجسته او هستند. مهمترین اثر آیت الله قزوینی «ضوابط الاصول» است.

نام کامل سید ابراهیم موسوی قزوینی
زادروز ۱۲۱۴ قمری
زادگاه قزوین
وفات ۱۲۶۲ قمری
مدفن کربلا، حرم امام حسین

Line.png

اساتید

سید علی طباطبایی، شریف العلماء مازندرانی، شیخ علی کاشف الغطاء، شیخ موسی کاشف الغطاء،...

شاگردان

سید حسین ترک، میرزا محمدباقر خوانساری، زین العابدین مازندرانی، ملا علی کنی، فاضل اردکانی،...

آثار

ضوابط الاصول، دلائل الاحکام، نتایج الافکار، القواعد الفقهیة،...

تحصیل و استادان

سید ابراهیم موسوی قزوینی فرزند حجة الاسلام سید محمدباقر قزوینی، در سال ۱۲۱۴ هجری در قزوین تولد یافت. سید ابراهیم در کودکی همراه پدر به کرمانشاه کوچ کرد. مقدمات علوم متداول را نزد مدرسان آنجا آموخت. پس از آن عازم عراق شد و در کربلا مسکن گزید.

در آغاز نزد سید علی طباطبایی (صاحب ریاض) درس خواند و آنگاه علم اصول را از شریف العلماء مازندرانی (م، ۱۲۴۶ق) فرا گرفت. پس از آن به قصد فراگیری علم فقه به نجف سفر کرد. در آنجا مدتی نزد فقیهان بنامی چون شیخ علی کاشف الغطاء (م، ۱۲۵۳ق) و شیخ موسی کاشف الغطاء (م، ۱۲۴۳ق)، سطوح عالی فقه را آموخت، و نزد سید محمد «صاحب مناهل» نیز درس خواند.

تدریس و شاگردان

سید قزوینی پس از چندی به کربلا بازگشت. در این هنگام مجتهد و عالمی بنام بود و حوزۀ درسی در مدرسۀ سردار تشکیل داد که شاگردان بسیاری در درس او گرد آمدند. قزوینی پس از درگذشت استادش شریف العلماء، عملاً جانشین او شد و زعامت حوزه و کرسی درس فقها به او منتقل شد و به زودی شهرت و مرجعیت تام یافت، تا آنجا که غالب شیعیان عراق و ایران و هند از او تقلید می‌کردند. در حدود ۱۲۶۰ق آشوب شیخیه ـ پیروان شیخ احمد احسایی و سید کاظم رشتی ـ در کربلا بالا گرفت. قزوینی که از مخالفان آن گروه بود، مورد تعرض و آزار قرار گرفت و چون در کربلا عرصه بر او تنگ شد، ناگزیر آهنگ کاظمین کرد، اما پس از چندی به کربلا بازگشت.

حوزۀ درس قزوینی بسیار وسیع و مورد توجه بود، چنانکه غالب عالمان و مجتهدان بنام ایران و عراق سدۀ ۱۳ق، از آن بهره گرفته‌اند که نامدارترینشان عبارتند از:

آثار و تألیفات

برخی از آثار سید قزوینی عبارتند از:

  1. ضوابط الاصول در علم اصول فقه، که از کتب ارزنده درسی دانشجویان علوم دینی به شمار می رود. صاحب روضات می نویسد: بعضی معتقدند که ضوابط، تقریرات درسی استادش شریف العلماء است و حال آنکه مراتب فقهی و اصولی او از اثر دیگرش کتاب نتایج الافکار به خوبی مشهود می گردد.
  2. دلائل الاحکام، در شرح شرایع الاسلام
  3. نتایج الافکار، در علم اصول
  4. رسالۀ فقهی (خطی)
  5. صلاة الجمعة
  6. القواعد الفقهیة
  7. الرسالة الرضاعیة
  8. الفقه الاستدلالی
  9. رسالۀ عملیه
  10. حجیت الظنّ.

ویژگی‌های اخلاقی

آیت الله قزوینی، این فقیه وارسته، در اخلاق نیز از ملکات نفسانی والایی برخوردار بود. زهد و پارسایی و بی اعتنایی به مظاهر فریبنده دنیا، از جمله ویژگی های اخلاقی آن آیت الهی بود.

میرزا محمد تنکابنی، مؤلف «قصص العلماء» که خود از شاگردان ایشان بود می نویسد: «اما در اخلاق، آن بزرگوار به مرتبه ای بود که توصیف آن، از تحریر بیرون است. بلکه این فقیر در میان علمای عرب و عجم نیکوتر از آن در اخلاق ندیدم، اگر کودکی ممیز بر او وارد می شد تواضع می کرد و از جای خود برمی خاست. هرگز در مجلس درس، برای گفت وگوی طلاب متغیر نمی شد، و اگر اوقات او را تلخ می کردند، تبسم می فرمود و روی مبارک را از ایشان برمی گردانید و می گفت: نامربوط می گویید! یکی از شاگردان آن جناب که در مجلس درس، سخن بسیار می گفت، روزی با استاد محاجه کرد، پس هر چه استاد بر جواب اصرار کرد، او جز انکار، کاری نکرد! استاد فرمود: نامربوط مگو! آن شاگرد گفت: نامربوط می شنوم!! آن جناب سکوت کرد. شاگرد بعد از انقضاء درس به منزل مراجعت کرد، منزل فوقانی داشت همین که خواست از پله ها بالا رود، کمرش بی اختیار درد آمد، هر چه معالجه کرد سودمند نشد...».

وفات

مرحوم سید ابراهیم موسوی قزوینی، سرانجام در اوج شکوه و درخشندگی، در پی ابتلا به بیماری وبا در سال ۱۲۶۲ هجری (یا ۱۲۶۴) دیده از جهان فروبست. پیکر مطهر ایشان در صحن مطهر امام حسین علیه السلام به خاک سپرده شد.

منابع