سوده دختر زمعة بن قیس: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش)
 
(۴ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
'''سوده دختر زمعه '''
+
{{الگو:بخشی از یک کتاب}}
 +
'''سوده'''، دختر زمعة بن قیس بن عبدشمس قریشى و همسر گرامى [[پیامبر اسلام|رسول خدا]] (صلی الله علیه وآله)، به عقیده [[شیخ طوسى]]، [[آیت الله سید ابوالقاسم خویی|آیت اللّه خوئى]] و برخی دیگر از علمای [[علم رجال|رجال]]، از بانوان [[صحابی|صحابى]] پیامبر(ص) شمرده شده است. عمر رضا کحاله هم مى نویسد: این بانو از رسول خدا(ص) پنج [[حدیث]] روایت کرده است.
  
سـوده , دخـتـر زمعه بـن قـيـس بن عبدشمس قريشى و همسرگرامى رسول خدا(ص ) را, شيخ طوسى , اردبيلى , آيت اللّه خوئى و عليارى تبريزى ,از بانوان صحابى پيامبر(ص ) شمرده اند.
+
سوده نخست همسر پسر عموى خود سکران بن عمرو -برادر سهیل بن عمرو- بود، که پس از مسلمان شدن وى و شوهرش و هجرت نمودن آنان به [[حبشه]]، به [[مکه]] بازگشتند.
  
عمر رضا كحاله هم مى نويسد: اين بانو از رسول خدا(ص ) پنج حديث روايت كرده است .
+
سکران از دنیا رفت، و رسول خدا(ص) پس از وفات [[خدیجه]] و قبل از [[ازدواج]] با [[عایشه]] و نیز قبل از [[هجرت پیامبر اسلام به مدینه|هجرت]] به [[مدینه]] در سال دهم [[مبعث حضرت محمد صلی الله علیه و آله|بعثت]] در مکه با سوده ازدواج کرد. براى ازدواج سوده با رسول خدا(ص)، [[خوله دختر حکیم]] و همسر [[عثمان بن مظعون]]، اقدام و خواستگارى کرده، سوده هم چون داراى پنج دختر بود، و ممکن بود سر و صداى آنان براى رسول خدا(ص) رنجشى فراهم آورد، وى این مطلب را با آن حضرت در میان گذاشت، و رسول خدا هم ضمن این که روحیه شوهر دوستى و علاقه و عاطفه سوده را ستود، همسرى او را پذیرفت.
  
سـوده نـخـسـت هـمـسـر پسر عموى خود سكران بن عمرو برادر سهيل بن عمرو بود, كه پس از مسلمان شدن وى و شوهرش و هجرت نمودن آنان به حبشه آنان به مكه بازگشتند.
+
سوده چون زن کهنسال و سنگین وزنى بود، وقتى رسول خدا(ص) با عایشه ازدواج نمود، پیش خود احساس کرد ممکن است پیغمبر(ص) او را [[طلاق]] دهد، بدین جهت با یک روحیه انصاف و صفا، خدمت رسول خدا(ص) معروض داشت: من خیلى دوست مى دارم در شمار همسران تو قرار داشته باشم، بدین خاطر از نظر حق زناشویى با من آزاد هستى و هیچگونه مسئولیتى نخواهى داشت، من حق زناشویى خود را واگذار مى کنم، و حتى نوبت روزى که مى بایست نزد من باشى، به عایشه اختصاص بده.
  
سـكران از دنيا رفت , و رسول خدا(ص ) پس از وفات خديجه و قبل از ازدواج با عايشه و نيز قبل از هجرت به مدينه در مكه باوى ازدواج كرد. پيامبر اسلام , به حسب شرايط اجتماعى آن روز, و گاهى به ترتيب , جمعا با پانزده زن ازدواج كرده است , اولين همسر او خديجه بود كه آن روزى كه رسول خدا(ص ) در سن 25 سالگى با وى ازدواج مـى كـرد, از سـن خـديـجـه 40 سـال مى گذشت , و تا ماداميكه خديجه زنده بود, يعنى تا حدود 40سالگى , آن حضرت همسر ديگرى برنگزيد.
+
آرى، آنطور که مورخین نوشته اند، به مناسب همین موضوع بود، که این آیه [[قرآن]] نازل شد: «{{متن قرآن|وَإِنِ امْرَأَةٌ خَافَتْ مِن بَعْلِهَا نُشُوزًا أَوْ إِعْرَاضًا فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا أَن يُصْلِحَا بَيْنَهُمَا صُلْحًا وَالصُّلْحُ خَيْرٌ...}}» ([[سوره نساء]]، ۱۲۸) اگر زنى از شوهر خود بیم داشت که با وى راه مخالفت و بدرفتارى را پیش گیرد، یا از وى جدایى و دورى کند، ایرادى ندارد زن و شوهر راه مسالمت و سازگارى را پیش گیرند، و صلح و سازش هم بهتر خواهد بود... .
  
امـا پـس از وفـات خديجه , آن بانوى بزرگ و فداكار براى اسلام , رسول خدا در سال دهم بعثت با سوده ازدواج نمود. بـراى ازدواج سـوده بـا رسول خدا(ص ), خوله دختر حكيم و همسر عثمان بن مظعون كه در بالا شـرح زنـدگـى او را خـوانديم , اقدام و خواستگارى كرده , سوده هم چون داراى پنج دختر بود, و مـمـكـن بـود سـر و صـداى آنـان براى رسول خدا(ص ) رنجشى فراهم آورد, وى اين مطلب را با آن حـضـرت در مـيـان گـذاشت , و رسول خدا هم ضمن اين كه روحيه شوهر دوستى و علاقه و عاطفه سوده را ستود همسرى او را پذيرفت .
+
البته توجه داریم، موضوع حق زناشویى که، در بیان سوده با تعبیر: «لا ارید ماترید النساء»، آمده در فقه [[شیعه]] هم، تحت عنوان قسمت و حق کامجویى، یکى از وظایف واجب مرد در برابر زن مطرح گـردیده و بر این اساس، اگر مردى داراى چند همسر باشد، نسبت به اداى حق زناشویى هریک از آنان، داراى مسئولیت اجتناب ناپذیرى خواهد بود، مگر این که یکى از همسران، همانند سوده از حق واجب خود با رضایت صرف نظر نماید، چنانکه وقتى سوده این حق واجب را به پیامبر اکرم بخشید، آن حضرت هم سهمیه روز بهره جویى از سوده را به عایشه اختصاص داد و روى این حساب، عایشه از رسول خدا(ص) دو روز نوبت همزیستى داشت.
 +
==منابع==
  
سـوده چـون زن كـهنسال و سنگين وزنى بود, وقتى رسول خدا(ص ) با عايشه ازدواج نمود پيش خـود احـسـاس كـرد ممكن است پيغمبر(ص ) او راطلاق دهد, بدين جهت با يك روحيه انصاف و صفا, خدمت رسول خدا(ص ) معروض داشت : من خيلى دوست مى دارم , در شمار همسران توقرار داشـتـه بـاشم , بدين خاطر از نظر حق زناشويى با من آزاد هستى , و هيچگونه مسئوليتى نخواهى داشـت , من حق زناشويى خود را واگذارمى كنم , و حتى نوبت روزى كه مى بايست نزد من باشى , به عايشه اختصاص بده !.
+
* احمد صادقى اردستانى، زنان دانشمند و راوى حدیث.
  
آرى , آنطور كه مورخين نوشته اند, به مناسب همين موضوع بود, كه آيه قرآن نازل شد: اگر زنى از شـوهـر خود بيم داشت , كه با وى راه مخالفت وبدرفتارى را پيش گيرد, يا از وى جدايى و دورى كـنـد, ايـرادى نـدارد زن و شـوهر راه مسالمت و سازگارى را پيش گيرند, و صلح و سازش هم بهترخواهد بود.
 
 
البته توجه داريم , موضوع حق زناشويى كه , در بيان سوده با تعبير: لااريد ماتريد النسا, آمده در فقه شـيـعـه هـم , تـحـت عنوان قسمت و حق كامجويى ,يكى از وظايف واجب مرد در برابر زن مطرح گـرديـده و بر اين اساس , اگر مردى داراى چند همسر باش نسبت به اداى حق زناشويى هريك از آنان ,داراى مسئوليت اجتناب ناپذيرى خواهد بود, مگر اين كه يكى از همسران , همانند سوده از حق واجب خود با رضايت صرف نظر نمايد, چنانكه وقتى سوده اين حق واجب را به پيامبر ـ ص بخشيد, آن حضرت هم سهميه روز بهره جويى از سوده را به عايشه اختصاص داد و روى اين حساب ,عايشه از رسول خدا(ص ) دو روز نوبت همزيستى داشت .
 
 
===منبع===
 
 
احمد صادقى اردستانى, زنان دانشمند و راوى حديث
 
 
[[Category:زنان نمونه قرن اول]]
 
[[Category:زنان نمونه قرن اول]]
 
[[Category:زنان راوی حدیث]]
 
[[Category:زنان راوی حدیث]]
 +
[[رده:همسران پیامبر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۷ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۶:۵۶

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

Icon book.jpg

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

سوده، دختر زمعة بن قیس بن عبدشمس قریشى و همسر گرامى رسول خدا (صلی الله علیه وآله)، به عقیده شیخ طوسى، آیت اللّه خوئى و برخی دیگر از علمای رجال، از بانوان صحابى پیامبر(ص) شمرده شده است. عمر رضا کحاله هم مى نویسد: این بانو از رسول خدا(ص) پنج حدیث روایت کرده است.

سوده نخست همسر پسر عموى خود سکران بن عمرو -برادر سهیل بن عمرو- بود، که پس از مسلمان شدن وى و شوهرش و هجرت نمودن آنان به حبشه، به مکه بازگشتند.

سکران از دنیا رفت، و رسول خدا(ص) پس از وفات خدیجه و قبل از ازدواج با عایشه و نیز قبل از هجرت به مدینه در سال دهم بعثت در مکه با سوده ازدواج کرد. براى ازدواج سوده با رسول خدا(ص)، خوله دختر حکیم و همسر عثمان بن مظعون، اقدام و خواستگارى کرده، سوده هم چون داراى پنج دختر بود، و ممکن بود سر و صداى آنان براى رسول خدا(ص) رنجشى فراهم آورد، وى این مطلب را با آن حضرت در میان گذاشت، و رسول خدا هم ضمن این که روحیه شوهر دوستى و علاقه و عاطفه سوده را ستود، همسرى او را پذیرفت.

سوده چون زن کهنسال و سنگین وزنى بود، وقتى رسول خدا(ص) با عایشه ازدواج نمود، پیش خود احساس کرد ممکن است پیغمبر(ص) او را طلاق دهد، بدین جهت با یک روحیه انصاف و صفا، خدمت رسول خدا(ص) معروض داشت: من خیلى دوست مى دارم در شمار همسران تو قرار داشته باشم، بدین خاطر از نظر حق زناشویى با من آزاد هستى و هیچگونه مسئولیتى نخواهى داشت، من حق زناشویى خود را واگذار مى کنم، و حتى نوبت روزى که مى بایست نزد من باشى، به عایشه اختصاص بده.

آرى، آنطور که مورخین نوشته اند، به مناسب همین موضوع بود، که این آیه قرآن نازل شد: «وَإِنِ امْرَأَةٌ خَافَتْ مِن بَعْلِهَا نُشُوزًا أَوْ إِعْرَاضًا فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا أَن يُصْلِحَا بَيْنَهُمَا صُلْحًا وَالصُّلْحُ خَيْرٌ...» (سوره نساء، ۱۲۸) اگر زنى از شوهر خود بیم داشت که با وى راه مخالفت و بدرفتارى را پیش گیرد، یا از وى جدایى و دورى کند، ایرادى ندارد زن و شوهر راه مسالمت و سازگارى را پیش گیرند، و صلح و سازش هم بهتر خواهد بود... .

البته توجه داریم، موضوع حق زناشویى که، در بیان سوده با تعبیر: «لا ارید ماترید النساء»، آمده در فقه شیعه هم، تحت عنوان قسمت و حق کامجویى، یکى از وظایف واجب مرد در برابر زن مطرح گـردیده و بر این اساس، اگر مردى داراى چند همسر باشد، نسبت به اداى حق زناشویى هریک از آنان، داراى مسئولیت اجتناب ناپذیرى خواهد بود، مگر این که یکى از همسران، همانند سوده از حق واجب خود با رضایت صرف نظر نماید، چنانکه وقتى سوده این حق واجب را به پیامبر اکرم بخشید، آن حضرت هم سهمیه روز بهره جویى از سوده را به عایشه اختصاص داد و روى این حساب، عایشه از رسول خدا(ص) دو روز نوبت همزیستى داشت.

منابع

  • احمد صادقى اردستانى، زنان دانشمند و راوى حدیث.