سریه حمزة بن عبدالمطلب: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(افزودن و تکمیل محتوا به کمک منبع جدید)
سطر ۱: سطر ۱:
{{نیازمند ویرایش فنی}}
+
[[سریه]] در اسلام به جنگهایی گفته می­شود که پیامبر صلی الله علیه و آله در آن حضور نداشتند و فرماندهی سپاه را در آن جنگها به شخص دیگری غیر از خود می­سپردند و تعداد آنها چهل و هفت سریه شمرده شده است و در برابر آنها غزوات قرار داشت که خود پیامبر صلی الله علیه و آله در آن جنگها حضور داشتند و فرماندهی سپاه را به عهده می­گرفتند و تعداد آنها بیست و هفت غزوه می­باشد.<ref>ابن سعد، طبقات الکبری، ترجمه محمود مهدوی دامغانی، تهران، انتشارات فرهنگ و اندیشه، چاپ اول، 1374، 2/2.</ref>
[[سریه]] در اسلام به جنگهایی گفته می­شود که پیامبر (ص) در آن حضور نداشتند و فرماندهی سپاه را در آن جنگها به شخص دیگری غیر از خود می­سپردند و تعداد آنها چهل و هفت سریه شمرده شده است و در برابر آنها غزوات قرار داشت که خود پیامبر(ص) در آن جنگها حضور داشتند و فرماندهی سپاه را به عهده می­گرفتند و تعداد آنها بیست و هفت غزوه می­باشد.<ref> ابن سعد، طبقات الکبری، ترجمه محمود مهدوی دامغانی،تهران، انتشارات فرهنگ و اندیشه ،چاپ اول،1374، 2/2. </ref>
 
  
اولین سريه­ای که در اولین سال بعد از هجرت رسول اکرم (ص) به مدینه روی داد؛ سریۀ حمزة بن عبد المطلب در ماه رمضان و آغاز هفتمين ماه هجرت پيامبر (ص) بوده است. <ref> واقدی، محمد بن عمر؛ مغازی تاریخ جنگهای پیامبر(ص)، ترجمۀ، محمود مهدوی دامغانی،تهران، مرکز نشر دانشگاهی ، چاپ دوم ،1369،ص 6. </ref>
+
اولین سريه­ای که در اولین سال بعد از هجرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله به مدینه روی داد؛ سریه حمزة بن عبدالمطلب در ماه [[رمضان]] و آغاز هفتمين ماه هجرت پيامبر صلی الله علیه و آله بوده است.<ref>واقدی، محمد بن عمر؛ مغازی تاریخ جنگهای پیامبر صلی الله علیه و آله، ترجمه، محمود مهدوی دامغانی، تهران، مرکز نشر دانشگاهی، چاپ دوم، 1369، ص6.</ref>
  
 
==سريه حمزة بن عبدالمطلب==
 
==سريه حمزة بن عبدالمطلب==
  
[[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله مطلع شد كه كاروانى از [[قريش]] تحت نظارت و رياست [[ابوجهل]] به همراهى سيصد نفر از مردم [[مكه]] به سوى [[شام]] مى رود. آن حضرت حمزة بن [[عبدالمطلب]] را با سى نفر از [[مسلمانان]] كه همگى از [[مهاجران]]<ref> بنا برنقلی دیگر، نیمی از مهاجر و نیمی ا ز انصار بودند.</ref> و اهل مكه بودند به سوى آن ها فرستاد.
+
[[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله مطلع شد كه كاروانى از [[قريش]] تحت نظارت و رياست [[ابوجهل]] به همراهى سيصد نفر از مردم [[مكه]] به سوى [[شام]] مى رود. آن حضرت حمزة بن [[عبدالمطلب]] را با سى نفر از [[مسلمانان]] كه همگى از [[مهاجران]]<ref>بنا بر نقلی دیگر، نیمی از مهاجر و نیمی از انصار بودند.</ref> و اهل مكه بودند به سوى آنها فرستاد.
آنان به سيف البحر كه از نواحى «عيص» و كرانه‌هاى بحر احمر بود روانه شدند<ref> ابن هشام، زندگانی محمد (ص) پیامبر اسلام، 1 / 394. </ref> و چون به قریش رسيدند يكى از آن ها به نام '''مجدى بن عمرو''' كه با هر دو دسته پيمان صلح داشت وساطت كرد و از زد و خورد ميان دو دسته جلوگيرى نمود و بدون آن كه جنگى و برخوردى رخ دهد از يكديگر جدا شدند.
 
  
== پایان سریه ==
+
آنان به سيف البحر كه از نواحى «عيص» و كرانه‌هاى بحر احمر بود، روانه شدند<ref>ابن هشام، زندگانی محمد صلی الله علیه و آله پیامبر اسلام، 1/394.</ref> و چون به قریش رسيدند يكى از آنها به نام '''مجدى بن عمرو''' كه با هر دو دسته پيمان صلح داشت وساطت كرد و از زد و خورد ميان دو دسته جلوگيرى نمود و بدون آن كه جنگى و برخوردى رخ دهد از يكديگر جدا شدند.
  
حمزه بن عبد المطلب با ياران خود به مدينه برگشت و ابوجهل با ياران و كاروان خود به مكه روانه شد و ميان آنها درگيرى به وجود نيامد، چون حمزه به مدينه آمد به پيامبر (ص) گزارش داد كه مجدىّ بن عمرو واسطۀ ميان دو گروه شده است و مسلمانان از او انصاف و مروت ديده‌اند و چون گروهى از خويشان مجدىّ بن عمرو به حضور پيامبر (ص)رسيدند، نسبت به ايشان نيكى فرمود و بر آنها جامه پوشاند و چون صحبت از مجدىّ بن عمرو به ميان آمد فرمودند: «نمى‌دانستم كه چنين نيك نفس و فرخنده كردار است و يا فرمود: چنين كار آمد باشد.»<ref> واقدی، محمد بن عمر؛ مغازی، ص 8 و ابن هشام ، زندگانی محمد (ص) پیامبر اسلام، 1 / 395. </ref>
+
==پایان سریه==
== پانویس ==
 
  
 +
حمزه بن عبدالمطلب با ياران خود به [[مدينه]] برگشت و ابوجهل با ياران و كاروان خود به [[مكه]] روانه شد و ميان آنها درگيرى به وجود نيامد، چون حمزه به مدينه آمد به پيامبر صلی الله علیه و آله گزارش داد كه مجدى بن عمرو واسطه ميان دو گروه شده است و مسلمانان از او انصاف و مروت ديده‌اند و چون گروهى از خويشان مجدى بن عمرو به حضور پيامبر صلی الله علیه و آله رسيدند، نسبت به ايشان نيكى فرمود و بر آنها جامه پوشاند و چون صحبت از مجدى بن عمرو به ميان آمد، فرمودند: «نمى‌دانستم كه چنين نيك نفس و فرخنده كردار است و يا فرمود: چنين كار آمد باشد».<ref>واقدی، محمد بن عمر؛ مغازی، ص8 و ابن هشام، زندگانی محمد صلی الله علیه و آله پیامبر اسلام، 1/395.</ref>
 +
 +
==پانویس==
 
{{پانویس}}
 
{{پانویس}}
 +
 
==منابع==
 
==منابع==
*هاشم رسولى محلاتی، زندگانى حضرت محمد صلی الله علیه و آله، ص283.
+
* هاشم رسولى محلاتی، زندگانى حضرت محمد صلی الله علیه و آله، ص283.
*[http://www.pajoohe.com/fa/index.php?Page=definition&UID=32471 سريه حمزة بن عبد المطلّب‌، رحمان فتاح زاده، سایت پژوهه] بازیابی: 14 بهمن 1392.
+
* [http://www.pajoohe.com/fa/index.php?Page=definition&UID=32471 سريه حمزة بن عبدالمطلب‌، رحمان فتاح زاده، سایت پژوهه]، بازیابی: 14 بهمن 1392.
 +
 
 
[[رده:سریه های پیامبر اکرم]]
 
[[رده:سریه های پیامبر اکرم]]
 
[[رده:جنگ های صدر اسلام]]
 
[[رده:جنگ های صدر اسلام]]

نسخهٔ ‏۸ فوریهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۰۵:۵۷

سریه در اسلام به جنگهایی گفته می­شود که پیامبر صلی الله علیه و آله در آن حضور نداشتند و فرماندهی سپاه را در آن جنگها به شخص دیگری غیر از خود می­سپردند و تعداد آنها چهل و هفت سریه شمرده شده است و در برابر آنها غزوات قرار داشت که خود پیامبر صلی الله علیه و آله در آن جنگها حضور داشتند و فرماندهی سپاه را به عهده می­گرفتند و تعداد آنها بیست و هفت غزوه می­باشد.[۱]

اولین سريه­ای که در اولین سال بعد از هجرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله به مدینه روی داد؛ سریه حمزة بن عبدالمطلب در ماه رمضان و آغاز هفتمين ماه هجرت پيامبر صلی الله علیه و آله بوده است.[۲]

سريه حمزة بن عبدالمطلب

رسول خدا صلی الله علیه و آله مطلع شد كه كاروانى از قريش تحت نظارت و رياست ابوجهل به همراهى سيصد نفر از مردم مكه به سوى شام مى رود. آن حضرت حمزة بن عبدالمطلب را با سى نفر از مسلمانان كه همگى از مهاجران[۳] و اهل مكه بودند به سوى آنها فرستاد.

آنان به سيف البحر كه از نواحى «عيص» و كرانه‌هاى بحر احمر بود، روانه شدند[۴] و چون به قریش رسيدند يكى از آنها به نام مجدى بن عمرو كه با هر دو دسته پيمان صلح داشت وساطت كرد و از زد و خورد ميان دو دسته جلوگيرى نمود و بدون آن كه جنگى و برخوردى رخ دهد از يكديگر جدا شدند.

پایان سریه

حمزه بن عبدالمطلب با ياران خود به مدينه برگشت و ابوجهل با ياران و كاروان خود به مكه روانه شد و ميان آنها درگيرى به وجود نيامد، چون حمزه به مدينه آمد به پيامبر صلی الله علیه و آله گزارش داد كه مجدى بن عمرو واسطه ميان دو گروه شده است و مسلمانان از او انصاف و مروت ديده‌اند و چون گروهى از خويشان مجدى بن عمرو به حضور پيامبر صلی الله علیه و آله رسيدند، نسبت به ايشان نيكى فرمود و بر آنها جامه پوشاند و چون صحبت از مجدى بن عمرو به ميان آمد، فرمودند: «نمى‌دانستم كه چنين نيك نفس و فرخنده كردار است و يا فرمود: چنين كار آمد باشد».[۵]

پانویس

  1. ابن سعد، طبقات الکبری، ترجمه محمود مهدوی دامغانی، تهران، انتشارات فرهنگ و اندیشه، چاپ اول، 1374، 2/2.
  2. واقدی، محمد بن عمر؛ مغازی تاریخ جنگهای پیامبر صلی الله علیه و آله، ترجمه، محمود مهدوی دامغانی، تهران، مرکز نشر دانشگاهی، چاپ دوم، 1369، ص6.
  3. بنا بر نقلی دیگر، نیمی از مهاجر و نیمی از انصار بودند.
  4. ابن هشام، زندگانی محمد صلی الله علیه و آله پیامبر اسلام، 1/394.
  5. واقدی، محمد بن عمر؛ مغازی، ص8 و ابن هشام، زندگانی محمد صلی الله علیه و آله پیامبر اسلام، 1/395.


منابع