خبال: تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای جدید حاوی 'خَبال به معنای فساد، تباهى است. == واژه خبال در قرآن == يا ايها الذين آمنوا لا تتخ...' ایجاد کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | «خَبال» به معنای [[فساد]] و تباهى است. واژه خبال دو بار در [[قرآن|قرآن کریم]] آمده است؛ در آیه ۱۱۸ [[سوره آل عمران]] می فرماید: {{متن قرآن|«یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا بِطَانَةً مِنْ دُونِکمْ لَا یأْلُونَکمْ خَبَالًا وَدُّوا مَا عَنِتُّمْ قَدْ بَدَتِ الْبَغْضَاءُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ...»}}؛ اى مسلمانان از غیر همدینانتان دوست هم راز و صمیمى مگیرید، که آنان در تبهکارى نسبت به شما ذره اى کوتاهى نکنند، شکست شما آرزوى آنهاست، دشمنیشان در باره شما به زبانهاشان آشکار گردید ... . | |
| − | + | همچنین در آیه ۴۷ [[سوره توبه]] چنین آمده است: {{متن قرآن|«لَوْ خَرَجُوا فیکُمْ ما زادُوکُمْ إِلاَّ خَبالاً»}}؛ اگر آنها همراه شما (به سوى میدان جهاد) خارج می‌شدند، جز اضطراب و تردید (و یا سستی)، چیزى بر شما نمی‌افزودند. | |
| − | + | از [[امام باقر علیه السلام|امام باقر]] (علیه السلام) روایت است که فرمود: «ما و پیروانمان از طینت علّیین آفریده شدیم و دشمنان ما از گل «خبال» (فاسدى از گل و لاى) آفریده شدند».<ref> بحارالانوار، ج۸ ص۲۵. </ref> | |
| − | + | ==پانویس== | |
| − | |||
| − | |||
| − | از امام باقر ( | ||
| − | |||
| − | |||
| − | ==پانویس == | ||
<references /> | <references /> | ||
| − | + | ==منابع== | |
| − | == | + | *سید مصطفی حسینی دشتی، [[فرهنگ معارف و معاریف (کتاب)|فرهنگ معارف و معاریف]]. |
| − | *سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف. | ||
[[رده:واژگان قرآنی]] | [[رده:واژگان قرآنی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۱۹
«خَبال» به معنای فساد و تباهى است. واژه خبال دو بار در قرآن کریم آمده است؛ در آیه ۱۱۸ سوره آل عمران می فرماید: «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا بِطَانَةً مِنْ دُونِکمْ لَا یأْلُونَکمْ خَبَالًا وَدُّوا مَا عَنِتُّمْ قَدْ بَدَتِ الْبَغْضَاءُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ...»؛ اى مسلمانان از غیر همدینانتان دوست هم راز و صمیمى مگیرید، که آنان در تبهکارى نسبت به شما ذره اى کوتاهى نکنند، شکست شما آرزوى آنهاست، دشمنیشان در باره شما به زبانهاشان آشکار گردید ... .
همچنین در آیه ۴۷ سوره توبه چنین آمده است: «لَوْ خَرَجُوا فیکُمْ ما زادُوکُمْ إِلاَّ خَبالاً»؛ اگر آنها همراه شما (به سوى میدان جهاد) خارج می‌شدند، جز اضطراب و تردید (و یا سستی)، چیزى بر شما نمی‌افزودند.
از امام باقر (علیه السلام) روایت است که فرمود: «ما و پیروانمان از طینت علّیین آفریده شدیم و دشمنان ما از گل «خبال» (فاسدى از گل و لاى) آفریده شدند».[۱]
پانویس
- ↑ بحارالانوار، ج۸ ص۲۵.
منابع
- سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف.
