ارم

« ألم ترکیف فعل ربک بعاد ارم ذات العماد » (فجر7) ندیدی پروردگار تو با عاد چه کرد با ارم که دارای ستونها بود . ارم بقول بعض مفسرین منشأ و اصل طائفه عاد است و بقول بعضی نام مکانی است . قوم عاد طائفه ای بودند از نژاد سامی که در زمان بسیار قدیم بر بسیاری معموره زمین تسلط یافتند چنانکه ترکان در قرون وسطی مسلط گشتند غزنویان در هندوستان و افغانستان و مشرق ایران و سلاجقه در شام و روم و ایران و عراق ومصر همچنین قوم عاد در عراق و جزیره و عربستان بلکه در مصر و شام تسلط یافتندو دولت عظیم بر پا کردند و هنوز آثار آنها باقی است و خداوند در قرآن کریم از قدرت و عظمت و تمدن آنها بسیار یاد کرده و هود پیغمبر علیه السلام بر گروهی از آنها مبعوث گشت و آنها اطاعت فرمان خداوند نکردند و هلاک شدند « ارم ذات العماد » از بناها و کوشکهای آنهاست و بنظر میرسد همان باغهای معلق بابل است که از عجائب هفتگانه عهد قدیم میشمارند . گویند پادشاه بابل که البته از قوم عاد بود بنائی ساخت بلند بالای ستونها و بر بام آنجا خاک ریختند و آب آوردند و درخت کشتند و منظره مانند کوههای مصفای ارمنستان بصنعت ایجاد کردند. و در بعضی کتب افسانه از مردی بنام عبدالله ابن قلابه آورده اند که در یکی از قصرهای قدیم یمن بعضی نفایس یافت در زمان معاویه و قصه خود را برای او نقل میکرد وهب ابن منبه یا کعب الاحبار حاضر بود یا حاضرش کردند و او تاریخی از آن قصر باز گفت مشحون از مبالغات که در نقل آن فائده نیست آنچه از امام و پیغمبر منقول نباشد و عقل به صحت آن شهادت ندهد باطل است در کتاب حکایت باغ شداد و عبدالله بن قلابه مجعول و ساخته قصاصان است یعنی معرکه گیران و در خور کتبی مانند الف لیله و هزار انسان.

منبع

علامه ابولحسن شعرانی، نثر طوبی، واژه «ارم»