آیه ایلاء

آیه ایلاء

آیه 226 سوره بقره/ 2 را «آیه ایلاء» گفته اند.

«لِلّذینَ یُؤلونَ مِن نِسائهِم تَربُّصُ أَربَعةِ أَشهُرٍ فَإِن فَاءُو فَإِنّ اللّهَ غَفورٌ رَحیمٌ».

در جاهلیت هنگامى كه مردى از همسر خویش متنفر مى شد، سوگند یاد مى كرد كه با او هم بستر نشود و از طلاق او نیز سرباز مى زد و از این طریق، او را مى آزرد. در آغاز اسلام نیز برخى چنین مى كردند كه این آیه نازل شد و فرمود: هر كس چنین سوگندى بخورد، فقط چهارماه مى توان بر این وضعیت صبر كرد و اگر شوهر پس از این مدت از تصمیم خود برگردد، اشكالى ندارد؛ البته مرد باید كفاره بدهد و ده فقیر را اطعام كند.

اگر پس از این مدت، مراجعه نكرد. بر اساس روایات، زن مى تواند به حاكم اسلامى مراجعه كند و حاكم اسلامى مرد را وامى دارد كه یا رجوع كند یا زن را طلاق دهد و اگر سرباز زد، او را حبس مى كند تا بپذیرد.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 375