آيه هجرت: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(تعیین رده و ویرایش جزیی متن)
سطر ۱: سطر ۱:
===آیه هجرت===
 
 
 
نود و هفتمین آیه [[سوره نساء]]/4 را «آیه هجرت» نامیده‌اند.<ref> الدرالمنثور، ج ‌6‌، ص‌ 449؛ البرهان، زركشى، ج‌ 1، ص‌ 248.</ref> در این آیه، از كسانى سخن گفته كه بدون [[ایمان]] از دنیا رفته‌اند و هنگامى كه ملائكه از آنان مى‌پرسند در چه حال بودید؟ مى‌گویند: ما در دنیا از مستضعفان بودیم و ملائكه آنان را توبیخ مى‌كنند كه مگر زمین خدا گسترده نبود كه هجرت، و ‌ایمان خود را حفظ كنید:  
 
نود و هفتمین آیه [[سوره نساء]]/4 را «آیه هجرت» نامیده‌اند.<ref> الدرالمنثور، ج ‌6‌، ص‌ 449؛ البرهان، زركشى، ج‌ 1، ص‌ 248.</ref> در این آیه، از كسانى سخن گفته كه بدون [[ایمان]] از دنیا رفته‌اند و هنگامى كه ملائكه از آنان مى‌پرسند در چه حال بودید؟ مى‌گویند: ما در دنیا از مستضعفان بودیم و ملائكه آنان را توبیخ مى‌كنند كه مگر زمین خدا گسترده نبود كه هجرت، و ‌ایمان خود را حفظ كنید:  
  
'''''«إِنَّ الّذینَ تَوفّلهُمُ المَللكةُ ظَالِمِى أَنفُسِهِم قالوا فِیمَ كُنتُم قَالوا كُنّا مُستَضعَفِین فِى‌الأَرضِ قَالوا أَلَم تَكُن أَرضُ اللّهِ وسِعَةً فَتُهاجِروا فِیها فَأُوللكَ مَأولهُم جَهنَّمُ و سَاءَت مَصیرًا».'''''
+
{{قرآن در قاب|    إِنَّ الَّذِينَ تَوَفَّاهُمُ الْمَلآئِكَةُ ظَالِمِي أَنْفُسِهِمْ قَالُواْ فِيمَ كُنتُمْ قَالُواْ كُنَّا مُسْتَضْعَفِينَ فِي الأَرْضِ قَالْوَاْ أَلَمْ تَكُنْ أَرْضُ اللّهِ وَاسِعَةً فَتُهَاجِرُواْ فِيهَا فَأُوْلَـئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَسَاءتْ مَصِيرًا |سوره=4|آیه=97}}
  
 
==پانویس ==
 
==پانویس ==
سطر ۱۱: سطر ۹:
 
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 407
 
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 407
 
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 +
[[رده:آیات سوره نساء]]

نسخهٔ ‏۴ سپتامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۱:۵۰

نود و هفتمین آیه سوره نساء/4 را «آیه هجرت» نامیده‌اند.[۱] در این آیه، از كسانى سخن گفته كه بدون ایمان از دنیا رفته‌اند و هنگامى كه ملائكه از آنان مى‌پرسند در چه حال بودید؟ مى‌گویند: ما در دنیا از مستضعفان بودیم و ملائكه آنان را توبیخ مى‌كنند كه مگر زمین خدا گسترده نبود كه هجرت، و ‌ایمان خود را حفظ كنید:

مشاهده آیه در سوره

إِنَّ الَّذِينَ تَوَفَّاهُمُ الْمَلآئِكَةُ ظَالِمِي أَنْفُسِهِمْ قَالُواْ فِيمَ كُنتُمْ قَالُواْ كُنَّا مُسْتَضْعَفِينَ فِي الأَرْضِ قَالْوَاْ أَلَمْ تَكُنْ أَرْضُ اللّهِ وَاسِعَةً فَتُهَاجِرُواْ فِيهَا فَأُوْلَـئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَسَاءتْ مَصِيرًا

مشاهده آیه در سوره


پانویس

  1. الدرالمنثور، ج ‌6‌، ص‌ 449؛ البرهان، زركشى، ج‌ 1، ص‌ 248.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 407