آيه خَلق

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو

آیه خَلق

آیه 164 سوره بقره/ 2 كه آفرینش آسمان‌ها و زمین و آمد و شد شب و روز را... نشانه‌هاى الهى دانسته، «آیه خلق» نام گرفته است:[۱]

«إِنَّ فِى خَلقِ السَّموتِ وَالأَرضِ و... لاََیَت لِقَوم یَعقِلون».

در شأن نزول این آیه آمده كه چون خداوند در آیه پیشین فرمود: خداى شما یكى است: «وَ إِلهُكُم إِلهٌ وحِدٌ»، مشركان گفتند: چگونه براى این همه مردم یك خدا بس است و خداوند این آیه را فرو فرستاد.[۲]

پانویس

  1. الذریعه، ج‌ 4، ص‌ 327.
  2. روض الجنان، ج‌ 2، ص‌ 267.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 381