آرامگاه حضرت قاسم: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(پروژه1: سنجش کیفی) |
جز (اولویت بندی و رتبه بندی) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| + | {{خوب}} | ||
| + | |||
امامزاده قاسم از امامزادگان مدفون در شهر حله است . وی فرزند بزرگوار امام موسى بن جعفر (ع) و برادر تنى امام رضا (ع) و حضرت معصومه (س) است. او پس از شهادت پدرش از بغداد گريخت و در ميان عشاير منطقه (سورا) در اطراف حله مخفى گرديد و پس از وفات درآرامگاه كنونى‌اش دفن شد. امروزه قبر او زيارتگاه مردم است و صحن و سرا و بارگاه باشكوهى دارد و ميان مردم به استجابت دعا و نذر مشهور است. | امامزاده قاسم از امامزادگان مدفون در شهر حله است . وی فرزند بزرگوار امام موسى بن جعفر (ع) و برادر تنى امام رضا (ع) و حضرت معصومه (س) است. او پس از شهادت پدرش از بغداد گريخت و در ميان عشاير منطقه (سورا) در اطراف حله مخفى گرديد و پس از وفات درآرامگاه كنونى‌اش دفن شد. امروزه قبر او زيارتگاه مردم است و صحن و سرا و بارگاه باشكوهى دارد و ميان مردم به استجابت دعا و نذر مشهور است. | ||
| سطر ۱۱: | سطر ۱۳: | ||
|شناسه= خوب | |شناسه= خوب | ||
|عنوان بندی مناسب= خوب | |عنوان بندی مناسب= خوب | ||
| − | |کفایت منابع و پی نوشت ها= | + | |کفایت منابع و پی نوشت ها= متوسط |
|رعایت سطح مخاطب عام= خوب | |رعایت سطح مخاطب عام= خوب | ||
|رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب | |رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب | ||
| سطر ۲۱: | سطر ۲۳: | ||
[[رده: اماکن مقدسه حله]] | [[رده: اماکن مقدسه حله]] | ||
| + | [[رده: مقاله های مرتبط به دانشنامه]] | ||
نسخهٔ ۷ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۰۶:۲۶
امامزاده قاسم از امامزادگان مدفون در شهر حله است . وی فرزند بزرگوار امام موسى بن جعفر (ع) و برادر تنى امام رضا (ع) و حضرت معصومه (س) است. او پس از شهادت پدرش از بغداد گريخت و در ميان عشاير منطقه (سورا) در اطراف حله مخفى گرديد و پس از وفات درآرامگاه كنونى‌اش دفن شد. امروزه قبر او زيارتگاه مردم است و صحن و سرا و بارگاه باشكوهى دارد و ميان مردم به استجابت دعا و نذر مشهور است.
امامزاده قاسم و امامزاده حمزه مشهورترين امامزادگان اين منطقه هستند و شهرت اين دو به گونه‌اى است كه نام شهر مدفن آنان، از نام اصلى به نام اين دوتن تغيير يافت و در ميان مردم به شهر (حمزه و قاسم) مشهور شده است.
منبع
راهنماى اماكن زيارتى و سياحتى در عراق ، دکتر احسان مقدس ، نشر مشعر ، تهران ، ص 322
