ابوالبرکات کوفی

«ابوالبرکات عمر بن ابراهیم کوفی» (۴۴۲-۵۳۹ ق)، از نوادگان زید بن على بن الحسین علیه‌السلام و از پیشوایان نحو و فقه و حدیث در قرن ششم هجری بود. برخی مورخین او را زیدى مذهب دانسته اند؛ سمعانی از او نقل کرده که: «من زیدی مذهب هستم اما بر مذهب ابوحنیفه فتوا می دهم».

او تا زمانی که در کوفه بود، از پدرش ابراهیم بن محمد علوی کوفی و از دیگر عالمان آن زمان در کوفه بهره برد. سپس همراه پدرش به سرزمین شام سفر کرد و مدتی در آنجا سکونت کرد و از دانشمندان آن دیار کسب علم نمود. سپس به بغداد رفت و از أبوبکر الخطیب، و أبوالحسین بن النقور علم آموخت.

در حالات ابوالبرکات نوشته اند که مردی صبور و قانع و زاهد بود و حتی در سالخوردگی خط زیبایی داشت. از جمله تألیفات او «شرح اللمع» است.

ابوالبرکات کوفی در سال ۵۳۹ قمری در کوفه درگذشت. جایگاه اجتماعی او تا حدی بود که ۳۰ هزار نفر بر پیکر او نماز خواندند.

منابع

• هبة الله بن علی الحسنی العلوی، أمالی ابن الشجری، قاهرة، ‏۱۴۱۲ق.
• سمعانی، الأنساب، حیدر آباد، ۱۳۸۲ ق.
• خلیل صفدى، الوافی بالوفیات، دار النشر، بیروت، ۱۴۰۱ق.
• ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، دار الفکر، بیروت، ۱۴۱۵ق.