تشهد

این صفحه مدخلی از فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

معنای تشهد

تشهّد عبارت است از شهادت به يگانگى خداوند و نفى شريك براى او، شهادت به مقام عبوديت و رسالت پيامبر صلى اللّه عليه و آله و درود و صلوات بر آن حضرت و خاندان پاك او. تشهد یکی از اجزای نماز به حساب می آید.

تشهّد در نماز

تشهد در نمازهاى دو ركعتى بعد از سجده دوم از ركعت دوم، در نماز سه ركعتى بعد از سجده دوم از ركعت دوم و سوم و در نمازهاى چهار ركعتى بعد از سجده دوم از ركعت دوم و چهارم و در نماز يك ركعتىِ وتر بعد از سجده دوم از تنها ركعت این نماز انجام مى‌شود. تشهد در نماز ركن نيست؛ از اين‌رو، ترك سهوى آن موجب بطلان نماز نمى‌شود. این عمل در نماز به صورت نشسته و با گفتن این عبارات انجام می شود: «أَشْهَدُ أَنْ لا إلهَ إلاّ اللّهُ وَحْدَهُ لاشَرِيكَ لَهُ وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدَاً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ»

منابع

• جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمى شاهرودى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جلد ‌4، صص 495-494.