ابوالبرکات کوفی
نسخهٔ تاریخ ۲۷ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۲۲ توسط سید مهدی خدایی (بحث | مشارکتها)
عمر فرزند ابراهيم بن محمد بن محمد از نوادگان زيد بن على بن الحسين علیه السلام از پيشوايان نحو و فقه و حديث در كوفه بوده.[۱] ابوالبرکات کوفی در سال 455 ق به سرزمین شام سفر کرد و مدتی در دمشق زندگی کرد و سپس به حلب رفت و در آنجا کتاب «الایضاح» ابو علی فارسی را آموخت. [۱]
و سپس در بغداد از حوزه درس ابوبكر خطيب و ديگران بهره گرفت [۲] و در كوفه از محضر ابوالفرج محمد بن علان و ديگران استفاده نمود.[۲]
اغلب مورخين او را شيعى دانند ولى برخى او را زيدى خوانند[۲]. او از مشايخ عمادالدين طبرى است.
از جمله تاليفات او شرح اللمع است. (اعيان الشيعه)
پانویس
منابع
- هبة الله بن علي بن محمد بن حمزة الحسني العلوي، أمالي ابن الشجري - قاهرة، چاپ: _، ق1412 / م1992.
- أبو سعد عبد الكريم بن محمد بن منصور التميمي السمعاني، الأنساب، سمعاني - حيدر آباد، چاپ: اول، 1382 ق.
