عمرو بن جناده انصاری
از شهداى نوجوان كربلا، كه پدرش نيز در ركاب سيدالشهدا علیه السلام شهيد شد. اين جوان چون خواست به ميدان رود، امام فرمود: پدر اين جوان كشته شد، شايد مادرش راضى نباشد كه به ميدان رود. گفت: مادرم دستور داده كه به ميدان بروم و لباس جنگ بر من پوشانده است.[۱] او كه 9 ساله يا 11 ساله بود، به ميدان رفت و رجز خواند و جنگيد تا كشته شد. سر او را به طرف سپاه امام حسين علیه السلام افكندند.
مادرش (بحريه بنت مسعود خزرجى) آن سر را برداشت و گفت: چه نيكو جهاد كردى، پسرم! اى شادى قلبم، اى نور چشمم! سپس سر را پرتاب كرد و با آن كسى را كشت، سپس چوبه خيمه را برداشت و حمله كرد كه به وسيله آن بجنگد. امام حسين علیه السلام مانع شد و او را به خيمه زنان برگرداند. نام عمرو بن جناده در زيارت ناحيه مقدسه هم آمده است.[۲] در برخى منابع، عمر بن جناده ذكر شده است.
پانویس
- ↑ انصارالحسين، ص 86.
- ↑ تنقيح المقال، مامقانى، ج 2، ص 327.
منبع
جواد محدثی, فرهنگ عاشورا