شب قدر
شب قدر شبی است که از هزار ماه برتر بوده و عظمت آن فوق تصور است.
در تعالیم اسلام و در کلام معصومین علیهم السلام، یک شب خاص به عنوان شب قدر معرفی نشده بلکه یکی از شب های نوزدهم، بیست و یکم و یا بیست و سوم ماه مبارک رمضان شب قدر دانسته شده است.
محتویات
اهمیت شب قدر
شب قدر آن شبى است كه در طول سال، شبى به خوبى و فضليت آن يافت نمى‌شود و عمل در اين شب از عمل در طول هزار ماه بهتر است و تقدير امور سال در اين شب صورت مى‌گيرد و فرشتگان و روح كه اعظم فرشتگان الهى است، در اين شب به اذن پروردگار به زمين فرود مى‌آيند و به محضر امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف مى‌رسند و آنچه را كه براى هر فرد مقدّر شده بر آن حضرت عرضه مى‌دارند .
در وصف آن همین بس که «خَيْرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهْرٍ»؛ از هزار ماه برتر است. و مسائلی بر قدر و منزلت این شب افزوده است، از جمله:
نزول قرآن
نزول جامع ترین، کامل ترین و ماندگارترین کتاب الهی بر عظمت و منزلت شب قدر افزوده است. قرآن خود می گوید: «شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِيَ أُنزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ»؛[۱] ماه [مبارک] رمضان ماهی است که در آن قرآن نازل شده است.
اما در چه شبی از شبهای آن ماه، قرآن نازل شده است؟ آیه دیگر بیان می کند که «إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُّبَارَكَةٍ»[۲]؛ به راستی، آن [قرآن] را در شبی پربرکت نازل کردیم.
و این شب مبارک را در سوره قدر مشخص فرموده که «إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ»[۳]؛ به حقیقت ما آن [قرآن] را در شب قدر فرود آوردیم.
پس باید گفت: نزول قرآن در چنین شبی بر عظمت آن می افزاید. این نکته را هم اضافه کنیم که این نزول، نزول دفعی است بر قلب رسول گرامی اسلام، نه نزول تدریجی که آغاز آن با آغاز بعثت یعنی بیست و هفتم رجب همراه است.
تقدیر امور
در نامگذاری شب قدر بیانهای مختلفی وارد شده است: برخی آن را به معنای شبی با عظمت و بزرگ «لیلة العظمة»[۴] گرفته اند؛ چرا که قدر در قرآن به معنای منزلت و بزرگی خداوند آمده، در آیه ای می خوانیم: «مَا قَدَرُوااللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ»[۵]؛ قدر ندانستند [و نشناختند] خدا را آنگونه که حق عظمت او بود.
«قدر» به معنای تقدیر و اندازه گیری و تنظیم است. این معنی را هم لغت تایید می کند و هم قرآن و روایات. راغب اصفهانی می گوید: «لیلة القدر ای لیلة قیضها لامور مخصوصة[۶]؛ شب قدر یعنی شبی که [خداوند] برای [تنظیم و تعیین] امور مخصوصی آن را آماده [و مقرر] نموده است».
و قرآن کریم می فرماید: در آن شب «يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ»[۷]؛ هر کاری بر طبق حکمت [خداوند] جدا [و تعیین و تنظیم] می گردد.
و امام صادق علیه السلام فرمود: «التقدیر فی لیلة القدر تسعة عشر، والابرام فی لیلة احدی و عشرین والامضاء فی لیلة ثلاث و عشرین[۸]؛ تقدیر امور [و سرنوشتها] در شب قدر یعنی شب نوزدهم، تحکیم آن در شب بیست و یکم و امضا[ی آن] در شب بیست و سوم [صورت می گیرد]».
و امام هشتم علیه السلام فرمود: «...یقدر فیها ما یکون فی السنة من خیر او شر او مضرة او منفعة او رزق او اجل ولذلک سمیت لیلة القدر[۹]؛ در آن شب [قدر آنچه که در سال واقع می شود، تقدیر و اندازه گیری می شود. از نیکی و بدی و زیان و سود و روزی و مرگ. به همین جهت نیز شب قدر [شب اندازه گیری] نامیده شده است».
و طبق روایات فراوانی[۱۰] سرنوشت افراد برای سال بعد، مانند: رزق و روزی، مرگ و میرها، خوشی و ناخوشیها، حج رفتن و حوادث دیگر زندگی بر اساس استعدادها و لیاقتها رقم می خورد و این تقدیر حکیمانه هم در انسان هیچ گونه «اجبار» و «سلب اختیاری » به وجود نمی آورد. می توان بین تمام اقوال این گونه جمع کرد که در این شب با عظمت و بزرگ با فرود ملائکه آسمانی، تقدیرات یک سال مشخص و بر قلب حجت زمان علیه السلام عرضه می شود.
سند امامت
شب قدر بزرگترین سند امامت و تداوم آن در طول زمان است. در روایات فراوانی، وجود شب قدر را در هر زمان دلیل لزوم امامت و بقای آن دانسته اند، لذا سوره قدر به منزله شناسنامه اهل بیت علیهم السلام شمرده شده است که به برخی روایات اشاره می شود: از امام صادق علیه السلام نقل شده است که فرمود: علی علیه السلام زیاد می فرمود: هیچگاه تیمی و عدوی [ابوبکر و عمر] خدمت پیامبر صلی الله علیه و آله جمع نشدند مگر آن که آن حضرت [سوره] «انا انزلناه...» را با خشوع و گریه می خواند، سپس آن دو عرض می کردند چقدر رقت شما نسبت به این سوره شدید است.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرمود: به جهت آنچه چشمم دیده و دلم فهمیده است و به جهت آنچه دل این شخص [یعنی علی علیه السلام] پس از من خواهد دید. آن دو می گفتند: مگر شما چه دیده ای و او چه می بیند؟
فرمود: پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله برای آن دو نوشت «تنزل الملائکة والروح فیها باذن ربهم من کل امر»؛ ملائکه و روح در آن شب با اذن پروردگارشان برای (تقدیر) هر کاری نازل می شوند. آنگاه می فرمود: آیا بعد از «کل امر؛ تمام امرها» که خداوند می فرماید، چیزی باقی خواهد ماند؟ می گفتند: نه. سپس حضرت می فرمود: آیا می دانید آن کسی که هر امری بر او نازل می شود کیست؟ می گفتند: تو هستی ای رسول خدا! آنگاه می فرمود: بله [ولی] آیا شب قدر بعد از من هم ادامه دارد؟ می گفتند: بله. می فرمود: آیا [در شبهای قدر] بعد از من هم آن امر نازل می شود؟ می گفتند: بله. سپس می فرمود: بر چه کسی؟ می گفتند: نمی دانیم. سپس آن حضرت از سر من [علی] می گرفت (و دست را روی سر من قرار می داد) و می فرمود: اگر نمی دانید بدانید، آن شخص پس از من این مرد است.
فرمود: پس آنگاه آن دو نفر همیشه این گونه بودند که شب قدر را بعد از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به سبب هراسی که بر دل آن دو می افتاد، می شناختند.[۱۱]
و در جای دیگر علی علیه السلام فرمود: «به حقیقت شب قدر در هر سال وجود دارد و امر سال در آن شب نازل می شود و به راستی برای آن امر صاحبان امری است. عرضه شد آنان چه کسانی هستند؟ فرمود: «انا و احد عشر من صلبی ائمة محدثون[۱۲]؛ من و یازده [امام] از نسل من که [همه] امامانی محدث می باشند [که ملائکه را نمی بینند ولی صدای آنها را می شنوند]».
و در برخی روایات آمده که خود ولایت علی علیه السلام و ائمه علیهم السلام جزء تقدیرات آن شب است[۱۳] و دستور داده اند که با مخالفان برای اثبات امامت و بقای آن و زنده بودن مهدی علیه السلام به شب قدر استدلال کنید.[۱۴] آری، بقای شب قدر دلیل محکمی است بر بقای امامت و بقای امامت اقتضا می کند حیات و زنده بودن مهدی علیه السلام را و حیات مهدی علیه السلام نشانه حیات مذهب پیشتاز و همیشه در صحنه تشیع است. لذا اسلام اصیل و قرآن تا ابد زنده است.
از اینجا روشن شد که شب قدر یعنی شب ولایت و امامت[۱۵] و معنای روایاتی که شب قدر را به حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام تفسیر نموده[۱۶] است، روشن شد که حقیقت شب قدر امامت و ولایت است و حقیقت ولایت و امامت زهرای مرضیه علیها السلام است.
بخشش گناهان
یکی دیگر از ویژگیهای شب قدر بخشش گناهان و عفو عاصیان و مجرمان است، لذا باید تلاش نمود تا این فیض عظمای الهی شامل حال انسان شود. وای به حال انسانی که در شب قدر مورد غفران الهی قرار نگیرد؛ چنان که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرمود: «من ادرک لیلة القدر فلم یغفر له فابعده الله[۱۷]؛ کسی که شب قدر را درک کند، پس بخشیده نشود [و مورد حمت بی پایان الهی واقع نشود] پس خدا او را [از رحمت خویش] دور می سازد» و در جای دیگر فرمود: «من حرمها فقد حرم الخیر کله ولایحرم خیرها الا محروم[۱۸]؛ هر کس که از فیض شب قدر محروم گردد، از تمام خیرات محروم [و بی نصیب] شده است و محروم نمی ماند از [برکات و] خیرات شب قدر، مگر کسی که [با اعمال خویش] خود را محروم نموده باشد» لذا باید تلاش مضاعف نمود تا غفران الهی در این شب بخشش گناهان شامل حال انسان گردد.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرمود: «من قام لیلة القدر ایمانا واحتسابا، غفرله ما تقدم من ذنبه[۱۹]؛ کسی که در شب قدر به پاخیزد [و آن شب را] از روی ایمان و محاسبه [و اخلاص بیدار باشد،] گناهان گذشته اش بخشوده می شود.»
در بحارالانوار در ذیل این روایت اضافه شده: «من صلی لیلة القدر ایمانا واحتسابا غفرالله ماتقدم من ذنبه[۲۰]؛ هر کس در شب قدر، از روی ایمان و محاسبه [و اخلاص] نماز گذارد، خداوند گناهان گذشته او را می بخشد».
اعمال شب قدر
اعمال شب های قدر دو گونه است:
- اعمالی که مشترک بین هر سه شب است شامل:
- غسل
- خواندن دو ركعت نماز كه در هر ركعت پس از سوره حمد، هفت مرتبه سوره توحيد خوانده و پس از فراغت از نماز هفتاد مرتبه بگويد، «استغفراللّه و اتوب اليه».
- بازكردن قرآن مجيد در برابر خود و گفتن: اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِكِتَابِكَ الْمُنْزَلِ وَ مَا فِيهِ وَ فِيهِ اسْمُكَ الْأَكْبَرُ وَأَسْمَاؤُكَ الْحُسْنَى وَ مَا يُخَافُ وَ يُرْجَى أَنْ تَجْعَلَنِي مِنْ عُتَقَائِكَ مِنَ النَّارِ.
- گذاشتن مُصحَف شريف بر سر و گفتن: اَللّهُمَّ بِحَقِّ هذَا الْقُرْآنِ وَبِحَقِّ مَنْ اَرْسَلْتَهُ بِهِ وَبِحَقِّ كُلِّ مُؤْمِنٍ مَدَحْتَهُ فيهِ وَبِحَقِّكَ عَلَيْهِمْ فَلا اَحَدَ اَعْرَفُ بِحَقِّكَ مِنْكَ؛ سپس هر کدام از این عبارات را ده مرتبه بگوید: بِكَ يا اَللّهُ؛ بِمُحَمَّدٍ؛ بِعَلي؛ بفاطمه؛ بِالْحَسَنِ؛ بِالْحُسَيْنِ؛ بِعَلِىّ بْنِ الْحُسَيْنِ؛ بُمَحَمَّدِ بْنِ عَلِي؛ بِجَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ؛ بِمُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ؛ بِعَلِىِّ بْنِ مُوسى؛ بِمُحَمَّدِ بْنِ عَلِي؛ بِعَلِىِّ بْنِ مُحَمَّدٍ؛ بِالْحَسَنِ بْنِ عَلِي؛ بِالْحُجَّة.
- زیارت امام حسین علیه السلام
- احیاء
- به جا آوردن صد ركعت نماز كه فضليت بسيار دارد و بهتر آن است كه در هر ركعت پس از سوره حمد، ده مرتبه سوره توحيد بخواند.
- خواندن دعای «اللَّهُمَّ إِنِّي أَمْسَيْتُ لَكَ عَبْدا دَاخِرا...».
- خواندن دعای جوشن کبیر.
- اعمالی که مخصوص به هر یک از سه شب است.
پانویس
- ↑ سوره بقره/185.
- ↑ سوره دخان/3.
- ↑ سوره قدر/1.
- ↑ تفسیر نوین، محمدتقی شریعتی، ص 275؛ مجمع البیان، ابوعلی طبرسی، ج1، ص518.
- ↑ سوره حج/74.
- ↑ المفردات فی غریب القرآن، دفتر نشر الکتاب، ص395.
- ↑ سوره دخان/4.
- ↑ وسائل الشیعه، حر عاملی، داراحیاء التراث، ج7، ص259؛ تفسیر نورالثقلین، ج5، ص627؛ البرهان فی تفسیر القرآن، ج4، ص487.
- ↑ عیون اخبارالرضا، ج2، ص116.
- ↑ ر.ک: تفسیر نورالثقلین، ج5، ص631؛ البرهان فی تفسیر القرآن، ج4، ص486؛ بحارالانوار، ج94، ص141-18.
- ↑ اصول کافی، محمد بن یعقوب کلینی، ترجمه سید جواد مصطفوی، تهران، کتابفروشی اسلامیه، ج1، ص363-364.
- ↑ اثباة الهداة، شیخ حر عاملی، قم مطبعة العلمیة، ج2، ص256؛ بحارالانوار (همان)، ج94، ص15، ح26.
- ↑ همان، ص18.
- ↑ اصول کافی(همان)، ج1، ص353-362-364، روایت6.
- ↑ مبلغان عزیز توجه داشته باشند که یکی از شبهای قدر را حتما به صحبت و سخنرانی در مورد امام زمان علیه السلام اختصاص دهند که هم تناسب دارد و هم لازم است و هم عنایاتی را به دنبال دارد.
- ↑ تفسیر فرات کوفی، مؤسسه نشر، ص581.
- ↑ بحارالانوار (همان)، ج94، ص80، ح47.
- ↑ کنزالعمال، علی متقی هندی، بیروت، مؤسسه الرساله، ج8، ص534، ح28-24.
- ↑ وسائل الشیعه، ج10، ص358، ح13601.
- ↑ بحارالانوار، ج93، ص366، ح42.
منابع
- جایگاه و اهمیت شب قدر، جواد خرمی، مبلغان آبان و آذر 1382، شماره 47، صفحه 81.
- مفاتیح الجنان، شیخ عباس قمی.
پیوندهای مفید
