آیه حیض

آیه حیض

آیه 222 سوره بقره/2 چگونگى معاشرت با زنان حایض را بیان كرده كه بعضى به آن، «آیه حیض» یا محیض گفته‌اند. در شأن نزول آیه آمده است: یهود، معاشرت با این گونه زنان را به طور مطلق حرام و ‌نصارا مطلقاً جایز مى‌دانستند؛ حتى نزدیكى در آن وضعیت را نیز جایز مى‌شمردند.

مشركان عرب به ویژه آنان كه در مدینه زندگى مى‌كردند، تحت تأثیر یهود از زنان حایض جدا مى‌شدند. هنگامى كه درباره زنان حایض از پیامبر صلى الله علیه و آله پرسیدند، این آیه نازل شد و از مسلمانان خواست هنگام حیض، فقط از آمیزش با آن‌ها كناره ‌گیرند:

«و‌یَسلونَكَ عَنِ‌المَحیضِ قُل هُوَ أَذىً فَاعتَزِلُوا النِّساءَ فِى‌المَحِیض و‌لاَ‌تَقرَبُوهُنَّ حتّى یَطهُرن...».

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 381