آیه سیف
آیه سیف
آیه 5 سوره توبه/9 را «آیه‌سیف»[۱] یا قتال گویند.[۲] این نام‌گذارى از آن رو است كه قرآن پس از انقضاى چهارماه، جنگ با مشركان را با شدت دستور داده، مگر این كه به دامن اسلام وارد شوند:
«فَإِذا انسَلَخ الأَشهُر الحُرُمُ فَاقتُلوا المُشرِكینَ حَیثُ وَجدتُموهُم و خُذوهُم و احصُروهُم واقعُدوا لَهُم كُلَّ مَرصَد فَإِن تَابوا و أَقامُوا الصَّلوةَ و ءَاتَوُا الزَّكوةَ فَخلّوا سَبیلَهُم إِنّ اللّهَ غَفورٌ رَحِیمٌ».
برخى این آیه را در رأس آیات ناسخ دانسته‌اند؛ یعنى برآنند كه 124 آیه را نسخ مى‌كند.[۳] برخى گفته‌اند: ناسخ هر آیه‌اى است كه عفو و فدیه در آن ذكر شده؛ البته بعضى گفته‌اند: به آیه «فَإِمّا مَنًّا بَعدُ و إِمّا فِداءً» منسوخ است كه بر آزادى یا فدیه گرفتن دلالت دارد. (سوره محمد/ 47،4)[۴] ولى گویا هیچ كدام ناسخ یكدیگر نیست؛ زیرا پیامبر صلى الله علیه و آله از آغاز تا انجام، هم كُشت هم عفو كرد و هم فدیه ستاند.[۵]
پانویس
- پرش به بالا ↑ الاتقان، ج 2، ص 45 و 47.
- پرش به بالا ↑ بحارالانوار، ج 19، ص 114؛ التمهید، ج 2، ص 351.
- پرش به بالا ↑ الاتقان، ج 2، ص 51.
- پرش به بالا ↑ روض الجنان، ج 9، ص 176.
- پرش به بالا ↑ روض الجنان، ج 9، ص 175.
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 388
