عقد جعاله
جعاله در لغت به معنای مزدی است که در برابر انجام کاری قرار داده می‌شود. و در اصطلاح فقها ء صیغه‌ای است که ثمره آن به دست آوردن منفعتی است در برابر عوض، و شرط نیست کارمزد معلوم باشد.[۱] تعریف فقهی دیگر جعاله ملتزم شدن جاعل به دادن عوض است در قبال عملی که حلال و مقصود عقلاء است.[۲] جعاله پیش از اسلام در ادیان قبلی نیز وجود داشته است. همانطور که در سوره یوسف آیه 72 «ولمن جاء به حمل بعیر وأنا به زعیم» «هر کس پیمانه گم شده را بیاورد. یک بار شتر به او پاداش داده می‌شود و من ضامن این پاداشم» به آن اشاره شده است.[۳] جعاله یک نوع عقد است. و جاعل با خواندن صیغه‌ای خود را ملزم می‌کند به این که هر کس فلان کار را برای او انجام دهد مستحق مزد و عوض است. مثلا زید حیوانش گم شده، می‌گوید هر کس حیوان گمشده مرا پیدا کند مبلغ صد تومان به او می‌دهم.
ارکان جعاله
جعاله از سه رکن تشکیل می‌شود.
1- جاعل:کسی که درخواست انجام کار می‌کند.
2- عامل:کسی که کار درخواستی را انجام می‌دهد.
3- جُعل یا (جعیله):یا همان عوض و مزد.
در جاعل شرط است که بالغ و عاقل باشد و حاکم شرع او را از تصرف در اموالش منع نکرده باشد ولی در عامل شروط ذکر شده شرط نیست.
شرایط عمل مورد جعاله:
کارهایی مورد جعاله قرار می‌گیرند که شرایط زیر را داشته باشند. 1. کار مورد جعاله حلال و مشروع باشد جعاله بر انجام کارهای حرام مثل زنا باطل است. 2. کار غرض و منفعت قابل توجه عقلایی داشته باشد، بنا بر این جعاله بر انجام کارهای عبث و بیهوده مثل کشیدن تمام آب چاه یا رفتن به جاهای خطرناک و تاریک صحیح نیست. 3. عمل مورد جعاله از کارهای واجب بر جاعل نباشد مثلا جاعل بگوید هر کس نماز ظهر و عصر مرا بخواند صد تومان به او می‌دهم که در این صورت جعاله باطل است.[۴]
احکام جعاله
در جعاله، عامل زمانی مستحق اجرت است که جاعل درخواست انجام کاری کند. مثلا جاعل بگوید هر کس گمشده مرا یافت برای او این مبلغ را می‌دهم. بنابراین اگر گمشده قبل از درخواست جاعل در دست کسی باشد بر او لازم است که آن را تحویل صاحبش بدهد و مستحق عوض هم نیست.[۵] و همچنین عامل زمانی مستحق دریافت مزد است که کار درخواستی را به اتمام برساند.[۶] در عقد جعاله اگر عامل مشخصی مورد خطاب باشد و قرارداد جعاله با او بسته شود مثلا زید عمر را عامل کاری قرار داده:شخص دیگری غیر از عمرو کار را انجام دهد آن غیر، مستحق اجرت نیست چون که طرف عقد نبوده و جاعل تعهدی نسبت به او ندارد. و عامل معین هم چون کاری انجام نداده است. او هم مستحق اجرت نیست.[۷]
نوع عقد جعاله:
جعاله از طرف عامل جایز است. چه قبل از شروع به عمل باشد یا بعد از آن، ولی در صورتی که در وسط عمل فسخ شود، نسبت به جاعل قبل از شروع عمل جایز است که عقد را فسخ کند ولی بعد از شروع عامل نسبت به باقی مانده می‌تواند بگوید که بقیه کار را انجام نده ولی باید کاری که عامل در گذشته کرده، خود او آن را انجام بدهد.[۸] و اگر جاعل فسخ کند و عامل خبر نداشته باشد و کار را تمام کند در این صورت عامل تمام مزد تعیین شده را می‌تواند بگیرد.[۹]
پانویس
- ↑ . الروضه البهیه،ج2،ص 249. مؤلف:شهیدثانی، مصحح، حسن قاروبی تبریزی. ناشر:دارالتقیر قم، چاپخانه شریعت، چاپ سوم، 1382.
- ↑ . تحریر الوسیله، ج1، ص 538، روح الله موسوی خمینی (ره)،ناشر:موسسه نشر اسلامی (جامعه مدرسین حوزه علمیه قم:چاپ دوم، 1365.
- ↑ . تفسیر المیزان، ج 11، ص 2415، مؤلف:علامه سید محمد حسین طباطبایی (ره)، ناشر:دارالکتب اسلامی تهران، چاپخانه، حیدری، چاپ چهارم،1361
- ↑ . الروضه البهیه، ج2، ص 249
- ↑ .مسالک الافهام فی شرح شرایع؛ ج 11،ص 163، مولف:شهیدثانی، تحقیق و نشر:موسسه نشر معارف اسلامی، چاپ سوم، 1425، چاپخانه عترت.
- ↑ . الروضه البهیه، ج 2، ص 253.
- ↑ . الروضه البهیه، ج 2، ص 250،.
- ↑ . دروس ج3، ص 100، مولف:شهید اول، نشر:موسسه نشر اسلامی (جامعه مدرسین حوزه علمیه قم/ چاپ اول، 1414.
- ↑ . الروضه البهیه، ج2، ص251 و 252، مؤلف شهیدثانی مصحح، شیخ حسن قاروبی تبریزی، ناشر:دارالتقیر چاپخانه، شریعت، چاپ سوم، 1382.
منبع
[http://www.pajoohe.com/fa/index.php?Page=definition&UID=29711محمد حسین بیگدلو ، جعاله، سایت پژوهشکده باقرالعلوم}، بازیابی: نهم تیرماه 1394
|
مقاله اصلی: حقوق اسلامی |
