آيه ظهار
-
برخى آيه 2 سوره مجادله/58 را «آيه ظهار» گفته‌اند.[۱] در شأن نزول اين آيه آمده است كه «ظهار» يكى از انواع طلاق در جاهليت بود و اگر كسى به همسرش مى‌گفت: أنت عَلَىّ كَظَهْرِ أُمّى == پشت تو چون پشت مادر من است، اين جمله به منزله طلاق بود و زن براى هميشه بر مرد حرام مى‌شد.
روزى يكى از مسلمانان به نام «اوس بن صامت» اين جمله را در حال عصبانيت به همسرش گفت؛ سپس پشيمان شد. زن نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله آمد و از اين حكم پرسيد و آيه نازل شد كه همسران ظهاركنندگان، مادران آن‌ها نيستند. مادران آن‌ها كسانى هستند كه آنان را زاييده‌اند؛ پس سخن آنان، سخنى زشت و باطل است:[۲]
«الَّذينَ يُظهِرونَ مِنكُم مِن نِسائِهِم مَا هُنّ أُمَّهتهِم إِن أُمَّهتُهُم إِلاّ الّى وَلدنَهُم و إِنَّهُم لَيقولونَ مُنكَرًا مِن القَولِ و زُورًا و إِنّ اللّهَ لَعفوٌّ غَفورٌ».
پانویس
(2). قمى، ج 2، ص 365؛ جامع البيان، مج 14، ج 28، ص 5.
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد 1، ص 392
