آیه تسمیه

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۵۰ توسط مرضیه الله وکیل جزی (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای جدید حاوی '- «بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ» را «آيه تسميه»<ref> روض الجنان، ج‌ 1، ص‌ 41؛ ...' ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

-

«بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ» را «آيه تسميه»[۱] يا بَسمله مى‌گويند.[۲] در ‌آغاز همه سُوره‌هاى قرآن به جز توبه، «بِسمِ‌اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ» آمده است و در آيه‌ 30 سوره نمل/27 افزون بر آغاز سوره، در شروع نامه سليمان تكرار شده است و همين «بِسمِ‌اللّهِ...» به اتفاق شيعه و سنى، جزو سوره بشمار مى‌آيد.[۳]

اماميه بر اساس روايات اتفاق دارند كه «بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ» در آغاز ‌سوره‌ها به جز سوره توبه/ 9 آيه‌اى از همان سوره شمرده مى‌شود و هر كس آن را در نماز ترك ‌كند، نمازش باطل است.[۴]

پانویس

  1. پرش به بالا روض الجنان، ج‌ 1، ص‌ 41؛ اسباب النزول، واحدى، ص‌ 13؛ التبيان، ج‌ 1، ص‌ 26.
  2. پرش به بالا تاريخ قرآن، راميار، ص‌ 553‌.
  3. پرش به بالا روض الجنان، ج 1، ص 44.
  4. پرش به بالا التبيان، ج‌ 1، ص‌ 24.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد 1، ص 378