آیه ایلاء

-

آيه 226 سوره بقره/ 2 را «آيه ايلاء» گفته اند.

«لِلّذينَ يُؤلونَ مِن نِسال- هِم تَربُّصُ أَربَعةِ أَشهُرٍ فَإِن فَاءُو فَإِنّ اللّهَ غَفورٌ رَحيمٌ».

در جاهليت هنگامى كه مردى از همسر خويش متنفر مى شد، سوگند ياد مى كرد كه با او هم بستر نشود و از طلاق او نيز سرباز مى زد و از اين طريق، او را مى آزرد. در آغاز اسلام نيز برخى چنين مى كردند كه اين آيه نازل شد و فرمود: هر كس چنين سوگندى بخورد، فقط چهارماه مى توان بر اين وضعيت صبر كرد و اگر شوهر پس از اين مدت از تصميم خود برگردد، اشكالى ندارد؛ البته مرد بايد كفاره بدهد و ده فقير را اطعام كند.

اگر پس از اين مدت، مراجعه نكرد. بر اساس روايات، زن مى تواند به حاكم اسلامى مراجعه كند و حاكم اسلامى مرد را وامى دارد كه يا رجوع كند يا زن را طلاق دهد و اگر سرباز زد، او را حبس مى كند تا بپذيرد.

پانویس

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد 1، ص 375