آیه استرجاع

-

به بخشى از آيه 156 سوره بقره/ 2 «إنّا لِلّهِ و إنّا إليهِ رجِعون» «آيه استرجاع*» گويند.

از آن جا كه در اين آيه، بر بعث و بازگشت به خدا اقرار شده، چنين نام گرفته است. اين آيه و آيات پيشين، كسانى را ستايش كرده كه هنگام مواجهه با مصيبت مى گويند: «إنّا لِلّهِ و إنّا إليهِ رجِعون».

در آيه 157 سوره بقره/ 2، صابرانِ مسترجع را داراى مقامى والا و مشمول درود و رحمت الهى مى داند:

«أُولل- كَ عَليهِم صَلَوتٌ مِن رَبّهِم و رَحمَةٌ و أُولل- كَ هُمُ المُهتَدون».

در شأن نزول اين آيه آمده است كه امام على عليه‌السلام هنگام شنيدن خبر شهادت حمزه و به نقلى جعفر، جمله «إنّا لِلّهِ و إنّا إليهِ رجِعون» را بر زبان راند؛ سپس اين آيه نازل شد.

همان گونه كه از آيه استفاده مى شود، در روايات نيز بر «استرجاع» هنگام روبرو شدن با هر گونه مصيبت - هر چند اندك باشد - تأكيد شده است. در اين زمينه، ده ها روايت در منابع شيعه و سنّى وارد شده است.

پانویس

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد 1، ص 369