میرعماد حسنی
فرزند سید ابراهیم حسنى حسینى سیفى قزوینى، ملقب به عماد الملك. ادیب شاعر خطاط مشهور، وى از جمله كسانى است كه خط را فقط به خاطر هنر دوست مى‌داشته، و براى دست یافتن به آن نهایت كوشش را مبذول داشته، در لطافت قلم، و قدرت دست، و خوش سلیقگى، و حسن تركیب كلمات، و دیگر محسنات خط، مهارت و استادى داشته، به طورى كه خط او ضرب‌المثل شده، و خط هر كس را كه بخواهند تعریف كنند مى‌گویند: مثل خط میر مى‌نویسد.
از زمان او تاكنون خط احدى به پایه‌ى او نرسیده است. میر در نوشتن خط نستعلیق خفى و جلى اعجاز مى‌نموده، و نسبت به بزرگان بى‌نهایت بى‌اعتنا بوده.
مدفن او را برخى در بقعه‌ى جنب مسجد تكیه‌ى ظلمات مى‌دانند، و در كتاب خط و خطاطان گوید: در قبرستان مرزغان حوالى محله‌ى طوقچى مدفون گردید.
تولد میر، را در حدود 961، و كشته شدنش را در شب جمعه سال 1024 مى‌نویسند. وى صاحب دیوان اشعار است، و كتابى به نام «آداب المشق» به نام او به چاپ رسیده است. پدر و جدش در دستگاه صفویه منصب كتابدارى داشته، و جدش میر حسین على از كتاب و نویسندگان و ساكن قزوین بوده است.
