آیه 54 انعام

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۳:۳۵ توسط مرضیه الله وکیل جزی (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای جدید حاوی ' {{بخشی از یک کتاب}} '''منبع:''' نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و سا...' ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

Icon book.jpg

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

منبع: نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه ، ص 337

نویسنده: محمدباقر محقق

شأن نزول آیه 54 سوره انعام

«وَ إِذا جاءَكَ الَّذِینَ يُؤْمِنُونَ بِآیاتِنا».[۱]

درباره افرادى كه این آیه راجع به آنان نازل گردیده، اختلاف است: از امام جعفرصادق علیه‌السلام روایت گردیده كه این آیه درباره تائبین و توبه‌كنندگان نازل شده است.

عكرمة گوید: درباره كسانى نازل شده كه رسول خدا صلی الله علیه و آله از جانب خداوند نسبت به طرف آنان ممنوع گردید و پیامبر هر وقت آن‌ها را می‌دید، خودش به آن‌ها سلام می‌نمود و مى فرمود: سپاس و ستایش براى خدائى است كه مرا مأمور ساخت كه به این عده از امت تقدم سلام نمایم.

عطا گوید: درباره جماعتى از صحابه كه از زمره آن‌ها حمزه و جعفر و مصعب بن عمیر و عمار و دیگران از صحابه است نازل شده است،[۲] و نیز موضوع نزول آیه درباره تائبین از امام محمدباقر علیه‌السلام هم روایت گردیده است.[۳]

و نیز ابن عباس گوید: درباره على و حمزه و زید نازل گردیده است[۴] ماهان و انس بن مالك گویند: عده اى نزد پیامبر آمدند و گفتند: یا رسول الله ما گناه زیادى را مرتكب شده ایم، تكلیف ما چیست؟ پیامبر سكوت فرمود سپس این آیة نازل گردید.[۵]

پانویس

  1. بقیه آیه، «فَقُلْ سَلامٌ عَلَيْكُمْ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ أَنَّهُ مَنْ عَمِلَ مِنْكُمْ سُوءاً بِجَهالَةٍ ثُمَّ تابَ مِنْ بَعْدِهِ وَ أَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ؛ هرگاه كسانى كه به آیات ما گرویده اند، نزد تو آیند. بگو: سلام بر شما باد خداوند بر خود رحمت و مهربانى را فرض و واجب نمود كه هرگاه كسى از میان شما رفتار زشتى از روى نادانى انجام داد و سپس توبه نمود و (خود را) اصلاح كرد (البته) خداوند آمرزنده و مهربان است».
  2. تفسیر مجمع البیان.
  3. البرهان فی تفسیر القرآن.
  4. صاحب تفسیر برهان گوید: این قول را مخالفین ذكر نموده اند.
  5. تفاسیر ابن ابى‌حاتم و فریابى.