سوره نوح
سوره نوح مکی است.
عدد آيات
بيست و هشت آيه كوفى بيست و نه آيه بصرى و شامى و سى آيه از نظر ديگران است. اختلاف آيات آن در چهار آيه است:
- «سواعا»
- «فَأُدْخِلُوا ناراً» و هر دوى آن از نظر غير كوفيين
- و «نسرا» از نظر كوفى و مدنی
- اخير «أَضَلُّوا كَثِيراً» مكى و مدنى اول.
فضيلت سوره
ابى بن كعب از پیامبر اسلام صلى اللَه عليه و آله و سلم روايت نموده كه فرمود: هر كس سوره نوح را قرائت كند از مؤمنان خواهد بود كه دعوت حضرت نوح عليه السلام را دريافته است.
حضرت ابا عبداللَه صادق عليه السلام فرمود: كسى كه ايمان بخدا و روز قيامت دارد و كتاب او را مي خواند پس ترك نكند تلاوت و قرائت سوره نوح را پس هر بنده‌اى كه آن را از روى يقين و تأمّل در نماز واجب يا نافله‌اش قرائت كند خداوند او را در منازل ابرار ساكن نموده و به او سه باغ با بهشتش عطا كند و اين كرامتى است از خدا بر او و نيز او را دويست حوريّه و چهار هزار زن شوى نديده تزويج فرمايد، انشاءاللَّه تعالى.ت[۱]
محتوای سوره
اين سوره به رسالت نوح به سوى قومش، و به اجمالى از دعوتش، و اينكه قوم او اجابتش نكردند، و در آخر به پروردگار خود شكوه نمود و نفرينشان كرد، و براى خود و پدر و مادر خود و هر مرد و زنى كه با ايمان داخل خانه‌اش شود استغفار كرد، و به اينكه در آخر عذاب بر آن قوم نازل شده، همگى غرق شدند، اشاره می‌كند[۲]
پانویس
منابع
- فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج25، ص326.
- محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان،ج19، ص: 251، قم 1374.
پیوست
