سوره فرقان
اين سوره به قول مجاهد و قتاده مکی است. ابن عباس گويد: سه آيه آن در مدينه نازل شده است: «وَالَّذِينَ لايَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ... غَفُوراً رَحِيماً».
عدد آيات
بدون خلاف 77 آيه است.
فضيلت سوره
از پيامبر خدا روايت شده كه هر كه سوره فرقان را بخواند روز قيامت مبعوث مى‌شود در حالى كه ايمان دارد كه قيامت بدون ترديد فرا مى‌رسد و خدا مردگان را مبعوث مى‌كند و بدون حساب به بهشت مى‌رود.
در روايت است كه امام هشتم علیه السلام به اسحاق بن عمار فرمود: قرائت سوره «تَبارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقانَ عَلى عَبْدِهِ» را ترك نكن كه هر كه اين سوره را هر شب بخواند خدا او را هرگز عذاب نمي كند و او را مورد محاسبه قرار نمي دهد و جايش فردوس برين است.
هدف سوره
غرض اين سوره بيان اين حقيقت است كه دعوت رسول خدا (ص)دعوتى است حق، و ناشى از رسالتى از جانب خداى تعالى، و كتابى نازل شده از ناحيه او، و نيز در اين سوره چند نوبت پشت سر هم ايرادهايى كه كفار بر نبوت آن جناب از ناحيه خدا، و بر نازل بودن كتابش از جانب خدا كرده‌اند، دفع شده، و در اين دفع عنايتى بالغ به كار رفته. و چون بيان اين غرض مستلزم احتجاج بر مساله توحيد و نفى شريك، و بيان پاره‌اى از اوصاف قيامت، و صفات پسنديده‌اى از مؤمنين بود، لذا به اين مسائل نيز پرداخته، ولى همه اين بيانات را با لحن انذار و تخويف ايفاء نمود، نه تبشير و تشويق.[۱]
پانویس
- ↑ ترجمه الميزان، ج15، ص: 238
منابع
- فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج17، ص179.
- محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج15، ص: 238، قم 1374
پیوست
