اکبر داناسرشت

دانا سرشت، اکبر

قرن: 14

محقق.
تولد: 1290، تهران.
درگذشت: 25 فروردین 1368.

على‌اكبر داناسرشت (صیوفى)، فرزند حاج علی نقى و نوه‌ى حاج علیقلى صرافباشى زنجانى بود. سال‌هاى كودكى و دوران تحصیل اولیه‌ى على‌اكبر داناسرشت مقارن با جنگ با جنگ اول جهانى بود. پس چندى خانواده‌اش به شهر زنجان كوچید. در آنجا به مدرسه ابتدایى - معروف به اسعدیه به سرپرستى مترجمن همایون - رفت تا وقتى كه دوباره به تهران آمد.

در این سال‌ها همچنین به یادگیرى قرآن كریم و زبان عربى پرداخت. سپس با احساس نیاز به فراگیرى علم جدید به علوم ریاضى روى آورد و نزد اساتیدى چون سید حسن مشكان طبسى و سید جلال تهران به تحصیل این علوم پرداخت و از آن زمان تا پایان عمر به تحقیق در این زمینه‌ها اشتغال داشت.

على‌اكبر داناسرشت در طى عمر خود آثارى را ترجمه كرد كه از میان آنها مى‌توان به این عنوان‌ها اشاره نمود: روان شناسى یا علم النفس شفاء (ترجمه جلد ششم شفاء، چاپ دوم، 1330)؛ رسالة الغفران یا بهشت و دوزخ معرى (ابوالعلاء معرى، 1324)؛ تحقیق ماللهند، قسمت فلسفه (ابوریحان بیرونى، 1334)؛ بر سنگ سفید (آناتول فرانس، 1326)؛ آثار الباقیه (ابوریحان بیرونى، 1321). از آثار دیگر اوست: تاریخ فلاسفه‌ى اسلام (1315)؛ افكار سهروردى و ملاصدرا یا خلاصه‌اى از حكمة الاشراق و اسفار.

داناسرشت بر اثر سكته‌ى مغزى درگذشت.

(1368-1290 ش)، ریاضى‌دان و مترجم. وى نوه‌ى حاج على قلى صرافباشى زنجانى بود كه در تهران متولد شد و ایام كودكى خود را در زنجان سپرى كرد. از اوان كودكى زبان عربى را فراگرفت و به تحصیل علوم ریاضى نزد استادانى چون سید حسن مشكان طبسى، سید جلال تهرانى و بغایرى پرداخت و فقه را نزد محمدرضا تنكابنى فراگرفت.

وى معاصر با احمد بیرشك و غلامحسین مصاحب بود و به گفته دكتر نجم‌آبادى وى اولین بیرونى شناس بود. بر اثر سكته مغزى در تهران درگذشت. آثار به جاى مانده از وى: ترجمه‌ى «خلاصه حمكه الاشراق و اسفار»؛ «آثار الباقیه»؛ «روانشناسى یا علم النفس شفاء»؛ «تاریخ فلسفه اسلام».