آیه 122 آل عمران
نسخهٔ تاریخ ۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۳:۲۸ توسط مرضیه الله وکیل جزی (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای جدید حاوی ' {{بخشی از یک کتاب}} '''منبع:''' نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و سا...' ایجاد کرد)
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
منبع: نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه ، ص 144
نویسنده: محمدباقر محقق
شأن نزول آيه 122 سوره آل‌عمران
«إِذْ هَمَّتْ طائِفَتانِ مِنْكُمْ أَنْ تَفْشَلا».[۱]
«شیخ طوسى» از جابر بن عبدالله انصارى روايت شده كه گفته است اين آيه درباره ما نازل شده است و دليل فرار دو طائفه مذكور در آيه كه عبارت از بنوسلمة و بنوحارثة هستند. بنا به قول سدى و ابن جريج آن بوده كه عبدالله بن ابى‌سلول به آن‌ها گفته بود كه به مدينه برگردند و در غزوه احد با مشركين روبرو نشوند و آن‌ها در صدد اجراى آن برآمده بودند ولى منصرف شده و انجام ندادند.[۲][۳]
پانویس
- ↑ بقيه آيه، «وَاللَّهُ وَلِيُّهُما وَ عَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ؛ يادآور هنگامى را كه دو طائفه از شما كوشش داشتند (كه از راه بددلى و ترسناكى) فرار نمايند (در صورتى كه) خداوند دوست و ياور آن‌ها بوده و گروندگان (مؤمنين) بايد به خداوند توكل نمايند (و وابستگى داشته باشند)».
- ↑ در تفسير برهان از على بن ابراهيم نقل شده كه اين آيه درباره عبدالله بن ابى و ياران او نازل شده كه ياران مزبور عدم شركت در جنگ را از رأى او پيروى كرده بودند.
- ↑ در صحيح بخارى و صحيح مسلم نيز اين روايت از جابر بن عبدالله انصارى نقل شده است.
