آیه 97 آل عمران
نسخهٔ تاریخ ۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۳:۲۸ توسط مرضیه الله وکیل جزی (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای جدید حاوی ' {{بخشی از یک کتاب}} '''منبع:''' نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و سا...' ایجاد کرد)
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
منبع: نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه ، ص 135
نویسنده: محمدباقر محقق
شأن نزول آيه 97 سوره آل‌عمران
«فِيهِ آياتٌ بَيِّناتٌ مَقامُ إِبْراهِيمَ».[۱]
«شیخ طوسى» وقتى كه آيه 85 «وَ مَنْ يَبْتَغِ غَيْرَالْإِسْلامِ دِيناً» نازل گرديد، يهوديان گفتند: ما مسلمانيم سپس با نزول اين آيه مأمور به حج گرديدند ولى از اجراى آن امتناع كردند سپس اين آيه نازل شده.[۲]
پانویس
- ↑ بقيه آيه، «وَ مَنْ دَخَلَهُ كانَ آمِناً وَلِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطاعَ إِلَيْهِ سَبِيلًا وَ مَنْ كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنِ الْعالَمِينَ؛ در آن (خانه كعبه) نشانه هاى روشن (پروردگار) است و مقام (جايگاه نماز) ابراهيم خليل است. هر كه داخل آن شود ايمن باشد و از براى خدا است بر مردم حج خانه خدا (كه اجراى مناسك آن بر مردم واجب است) آن هم براى كسى كه در راه رسيدن به آن توانائى داشته باشد و كسى كه كافر گرديد (منكر اجراى آن شد) همانا خداوند بى‌نياز از جهانيان است».
- ↑ سعيد بن منصور نيز آن را از عكرمة نقل و روايت نموده است.
