نابغه جعدی
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
نابغه جعدي (قيس بن عبدالله جعدي)
درباره اسم «نابغه» بين مورخان اختلاف است. بعضي او را «نابغه فرزند قيس» و برخي او را «حبان فرزند قيس» و گروهي او را «قيس فرزند عبداللَّه» ناميده اند.
نام جدش جعده است و کنيه اش «ابو ليلي» بوده، وي معروف به «نابغه جعدي» از شاعران و اصحاب پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله است که داراي عمري طولاني بود و در صفّين نيز همراه اميرمؤمنان عليه السلام مجاهدت کرد. وي در کوفه ساکن شد و معاويه او را با يکي از واليانش به اصفهان اعزام کرد. او در سال هفتاد هجري در اصفهان از دنيا رفت. گفته شده سن او در هنگام وفات 180 سال بوده و بعضي 240 سال گفته اند.
وي در عصر جاهليّت موحّد بود و از خمر و اسکار دوري مي کرد و از بت و پليدي‌ها اجتناب مي ورزيد و معتقد به دين حنيف ابراهيم عليه السلام بود، استغفار مي کرد، روزه مي‌گرفت و از کارهاي بيهوده دوري مي جست.
طبق نقل بغدادي، نابغه دويست بيت شعر در محضر رسول گرامي اسلام صلي الله عليه و آله سرود که حضرت از او تعجب کرد و او را تمجيد نمود.
نابغه، بعد از رحلت رسول خدا صلي الله عليه و آله به امامت اميرالمؤمنين عليه السلام اعتقاد داشت و در اين باره شعري هم سروده است و پس از آن که علي عليه السلام به خلافت رسيد، او با حضرت بيعت کرد و در صفين در رکاب حضرت جنگيد.
منابع
- سایت تخصصی امیرالمؤمنین،بازیابی:1 مهر 1392.
