محمد حسن صالح علیشاه گنابادی

این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

محمدحسن صالح علیشاه گنابادی

قرن: 14

(1386-1308 ق)

صوفى، شاعر و نیكوكار. در بیدخت گناباد به دنیا آمد و نزد استادان آنجا به تحصیل ادبیات فارسى پرداخت. بعد نزد پدر و جد خود كسب فضایل صورى و معنوى نمود و مدتى نیز در اصفهان تحصیل كرد. پس از تحصیلات صورى، نزد پدر علوم معنوى و روحى را فراگرفت و به ریاضیات مشغول شد. در 1329 ق از جانب پدر به صالح علیشاه ملقب گردید و پس از فوت پدر جانشین وى و قطب سلسله‌ى نعمت‌اللهى شد و در بیدخت گناباد خراسان مقیم گردید.

صالح علیشاه نوه‌ى حاج ملا سلطان محمد، معروف به سلطان علیشاه بود. از آثار خیریه وى: احداث قنات صالحیه و نیز آب انبار بزرگ و رختشوى خانه و غیره كه به همت و مساعى وى در بیدخت ساخته شده است. از آثار قلمى وى «پند صالح»؛ «نامه‌هاى صالح» مى‌باشند.