مجذوب تبریزی
مجذوب تبریزی، شرف‌الدین محمد
قرن: 11
(وفات: 1093 ق)
دانشمند و شاعر، متخلص به مجذوب. از فضلاء و دانشمندان تبریز و معاصر سلاطین صفویه بود. او شاعرى صوفى مشرب و پاى‌بند به اصول مذهب بود و دوبار به حج رفت و مزارات كربلا و نجف را نیز زیارت نمود. مجذوب در تبریز تدریس مى‌كرد و شاگردان بسیارى از محضرش بهره مى‌بردند. او در وزن و قافیه از حافظ تقلید مى‌نمود و اشعار زیادى در مدح ائمه اطهار علیهم السلام دارد.
از آثارش: مثنوى اخلاقى «راه نجات» یا «شاه راه نجات» در آداب سیر و سلوك، در سه هزار بیت؛ رساله‌ى «تأییدات»، مشتمل بر مبحث توحید و نیز حدیث هاى مؤید امامت ائمه اطهار علیهم السلام و ستایش آنان، به نام شاه سلیمان صفوى در سیصد و چهارده بند، شامل هشت هزار بیت؛ منظومه‌ى «خزاین الفواید» در توحید و پیامبرى و امامت با ذكر احادیث؛ مثنوى «مسلك النجاة»، در عرفان؛ منظومه‌ى «منهاج الحقایق»، در عرفان؛ «دیوان» شعر، شامل ساقى‌نامه و غزل و مخمس و ترجیع‌بند و قصیده و رباعى در پنج هزار بیت.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج5، ص133.
