قبیله بنی اسد

این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

نام طايفه‌اى كه نزديك كربلا ساكن بودند و فرداى عاشورا،پس از رفتن سپاه عمرسعد، عده‌اى از آنان براى دفن اجساد مطهر شهداى اهل بيت به كربلا آمدند و چون‌اجساد را نمى‌شناختند،متحير بودند.در آن هنگام،حضرت سجاد«ع‌»آمد و پيكر اهل بيت‌و اصحاب را يك به يك به آنان شناساند و آنان در دفن شهدا،حضرت را يارى كردند وبراى خويش،افتخار آفريدند.در«دايرة المعارف تشيع‌»آمده است:

«بنى اسد،نام تيره‌اى از قبايل عرب،از فرزندان اسد بن خزيمه بن مدركه...اين قبيله‌توفيق و افتخار دفن پيكر مطهر حضرت سيد الشهدا و انصار آن حضرت را پس از واقعه‌كربلا در سال 61 ق.داشتند.جمعى از اصحاب،علما،شعرا و زعماى اماميه از اين قبيله‌برخاسته‌اند.برخى از همسران پيامبر اكرم‌«ص‌»نيز از همين قبيله بوده‌اند.اين قبيله درسال 19 هجرى از بلاد حجاز به عراق رفته،در كوفه و غاضريه از نواحى كربلا سكونت‌كردند.از قبايل سلحشور عرب محسوب مى‌گردند.هنگام بناى كوفه،اين قبيله محله‌خاصى را در جنوب مسجد كوفه به خويش اختصاص دادند.در سال 36 هجرى در جنگ‌جمل،با على‌«ع‌»بيعت كردند و در كنار آن حضرت جنگيدند.در قيام عاشورا در سال 61به سه دسته تقسيم شدند:موافق با حضرت و مخالف و بى‌طرف.حبيب بن مظاهر،انس‌بن حرث،مسلم بن عوسجه،قيس بن مسهر،موقع بن ثمامه و عمرو بن خالد صيداوى ازسران موافق بودند و حرملة بن كاهل اسدى،قاتل طفل شير خوار،از سران مخالف بود.

گروهى از دسته سوم(بى‌طرفها)پس از شهادت حسين،زنانشان بر ميدان جنگ گذر كرده‌و اجساد را ديدند و تحت تاثير قرار گرفتند و به سرزمين خود رفته،مردان را جهت دفن‌اجساد، خبر كردند.ابتدا زنان بيل و كلنگ به دست گرفته به طرف كربلا روان شدند.پس ازمدتى وجدان مردان بنى اسد بيدار گشت و به خود آمدند و به دنبال زنان راه افتاده به دفن‌اجساد امام و يارانش پرداختند.اين فداكارى سبب شهرت آنان شد و از آن پس شيعيان به‌نظر احترام و محبت به قبيله بنى اسد مى‌نگرند».

منابع

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.