آیه ۲۹ مطففین
متن آیه
ترجمه
گناهکاران به مؤمنان می خندیدند.
نزول
محمد بن العباس بعد از دو واسطه از امام صادق علیه‌السلام نقل کند که این آیه تا آیه 36 یعنى تا آخر سوره درباره امام على مرتضى علیه‌السلام نازل شده و نیز درباره کسانى از بنى‌امیه و منافقین که او را مسخره می‌کردند، نازل گردیده.
هنگامى که روزى على بر آن‌ها گذشته بود و او را به باد استهزاء گرفته بودند و نیز بعد از چند واسطه از ابومجاهد نقل نماید که افراد قریش از اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله عیب‌جوئى می‌کردند و آن‌ها را مسخره می‌نمودند تا این که روزى على بن ابى‌طالب علیه‌السلام بر آن‌ها گذشت. بر او خندیدند و او را مسخره کردند و گفتند: این شخص برادر محمد است سپس این آیة نازل گردید.[۱]
مقاتل و کلبى گویند: این آیه درباره امیرالمؤمنین على علیه‌السلام نازل شده که یک روز با جماعتى نزد رسول خدا صلى الله علیه و آله رفته بودند. جماعت مشرکین وقتى ایشان را دیدند، شروع به خندیدن نمودند و گفتند: ما به این اصلع مى خندیم (اصلع به کسى گویند که جلو سر او مو نداشته باشد) سپس این آیه نازل گردید[۲] و نیز گویند: خنده مشرکین قبل از رسیدن على علیه‌السلام نزد پیامبر بوده است.[۳]
پانویس
منابع
- قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 857.
پیوندها
