آیه ۱ تغابن

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو

متن آیه

مشاهده آیه در سوره

«يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ».

مشاهده آیه در سوره


ترجمه

خدا را تسبیح می گویند: هر چه در آسمانها و هر چه در زمین است فرمانروایی از آن اوست و حمد سزاوار اوست و او بر هر چیزی تواناست.

نزول

زید بن ارقم گوید: از عبدالله بن ابى شنیدم که به یاران خود مى گفت: به کسانى که نزد پیامبر مى باشند به هیچ وجه انفاق و بخشش نکنید تا پراکنده شوند و ما اگر به مدینه برگردیم، عزیزترین افراد باید ذلیل ترین کسان را از آن شهر بیرون کنند و منظورش از عزیزترین، یهودیان و ذلیل ترین مسلمین بوده اند.

زید بن ارقم چنین افزاید که این موضوع را که شنیدم به عموى خود گفتم: عموى من نیز به رسول خدا صلی الله علیه و آله خبر داد. پیامبر مرا طلب فرمود؛ من هم آنچه شنیده بودم به رسول خدا صلی الله علیه و آله گفتم. پیامبر کس فرستاد و عبدالله بن ابى رئیس منافقین را احضار فرمود. آنان سوگند یاد کردند که چنین چیزى که زید بن ارقم گفته است به زبان نیاورده اند و سخنان من تکذیب شد. از آن وقت به بعد روزگار بر من تیره گشت و از آن پس از منزل بیرون نمى آمدم. عموى من گفت: اى زید من فکر نمى کردم که آن‌ها تو را تکذیب نمایند و دروغ زن پندارند تا این که این آیة نازل گردید پس از نزول آیه پیامبر مرا طلب فرمود و آیه را براى من قرائت کرد و فرمود: اى زید خداوند گفتار تو را تصدیق کرد.

برخى گویند: این واقعه در جنگ تبوک بوده و این آیه هم در شب به پیامبر نازل گردیده است.[۱]

پانویس

  1. صحیح بخارى و دیگران از علماء عامه.

منابع

پیوندها