آیه 220 بقره

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۳:۲۰ توسط مرضیه الله وکیل جزی (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای جدید حاوی ' {{بخشی از یک کتاب}} '''منبع:''' نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و سا...' ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

Icon book.jpg

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

منبع: نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه ، ص 79

نویسنده: محمدباقر محقق

شأن نزول آيه 220 سوره بقره

«فِي الدُّنْيا وَالْآخِرَةِ وَ يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْيَتامى ».[۱]

صفوان بن عبدالله بن مسكان از امام صادق عليه‌السلام روايت كند كه وقتى كه آيه «إِنَّ الَّذِينَ يَأْكُلُونَ أَمْوالَ الْيَتامى ظُلْماً» نازل گرديد. هر كسى كه طفل يتيمى را در كفالت خويش داشت از نزد خود بيرون راند و درباره بيرون راندن آن‌ها از پيامبر كسب تكليف نمودند سپس اين آيه نازل گرديد.[۲]

و نيز از ابن عباس روايت گرديده: كه وقتى كه آيات «وَلاتَقْرَبُوا مالَ الْيَتِيمِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ» و «إِنَّ الَّذِينَ يَأْكُلُونَ أَمْوالَ الْيَتامى » نازل گرديد، هر كس طفل يتيمى كه در سرپرستى خويش داشت يا او را رها مي‌كرد و يا اين كه غذا و لباس آن‌ها را از خانواده خود جدا مي‌ساخت و به غذاهاى آن‌ها دست نمي‌زد. به النتيجه غذاهاى مزبور يا فاسد مي‌گشت و يا به دور انداخته مي‌شد و اين كارها بر يتيمان سخت و گران مي‌آمد. جريان امر را به رسول خدا صلى الله عليه و آله گفتند: اين آيه نازل گرديد.[۳]

پانویس

  1. بقيه آيه، «قُلْ إِصْلاحٌ لَهُمْ خَيْرٌ وَ إِنْ تُخالِطُوهُمْ فَإِخْوانُكُمْ وَاللَّهُ يَعْلَمُ الْمُفْسِدَ مِنَ الْمُصْلِحِ وَلَوْ شاءَاللَّهُ لَأَعْنَتَكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ؛ (براى آسايش) در دنيا و آخرت (انفاق كنيد) و از تو (اى پيامبر) درباره بى‌پدران پرسش نمايند. بگو: كه نيك گردانيدن (اموال) آن‌ها (بكوشيد بهتر است و اگر با آن‌ها آميزش داشته باشيد برادران (دينى) شما هستند) و خداوند اصلاح كننده را از تباهكار مى شناسد و اگر مي‌خواست هر آينه در كار يتيمان بر شما سخت مى گرفت، همانا خداوند توانا و دانا است».
  2. تفاسير على بن ابراهيم و برهان و روض الجنان.
  3. ابوداود و نسائى و حاكم.