لات

این صفحه مدخلی از فرهنگ معارف و معاریف است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

نام بتى است كه در جاهليت طايفه ثقیف آن را ميپرستيده اند . (افرأيتم اللات والعزّى و ...) (نجم:2) .

مرحوم طبرسى در تفسير آيه ميگويد : بنا به قولى مردم جاهليت بتهاى لات وعزّى را دختران خدا ميپنداشتند و از اين رو نام يكى را لات مؤنث الله وديگرى را عزّی مؤنث اعز نهادند. (مجمع البيان) ابن كلبى در كتاب اصنام آورده كه لات سنگى مكعب بود در طائف كه بنى عتاب بن مالك نگهبان آن بوده وبتخانه اى بر آن بنا كرده بودند ، قريش وتمام عرب آن را تعظيم مينمودند وبدان مناسبت فرزندان خويش را «زيد لات» و «تيم لات» نام مينهادند . اين صنم همچنان برپا بود تا اينكه قبيله ثقيف اسلام آوردند ، رسول خدا مغيرة بن شعبه را فرمود تا آن را منهدم نمود وبه آتش كشيد .

منابع

سيد مصطفى حسينى دشتى، معارف و معاریف.