مبین
نسخهٔ تاریخ ۹ مارس ۲۰۱۳، ساعت ۱۲:۴۶ توسط مرضیه الله وکیل جزی (بحث | مشارکتها)
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
«مُبِین» یکی از اسامی و صفات قرآن است: «قَدْ جَاءكُم مِّنَ اللّهِ نُورٌ وَكِتَابٌ مُّبِينٌ»؛ از طرف خدا نور و کتاب آشکاری به سوی شما آمد. (سوره مائده/15)
«مبین» اسم فاعل از «ابان» به معنای لازم و متعدی (روشن و روشن‌کننده) می‌آید.
قرآن از این نظر که جداکننده حق و باطل و روشن‌کننده حلال و حرام، اوامر و نواهی و... است «مبین» نامیده شده است. کلمه «مبین» در قرآن پنج مورد به صورت نکره: (سوره نساء/174؛ سوره مائده/15؛ سوره حجر/1؛ سوره نمل/1؛ سوره یس/69)
و پنج مورد با «ال» تعریف (سوره یوسف/1؛ سوره شعراء/2؛ سوره قصص/2؛ سوره زخرف/2؛ سوره دخان/2) بکار رفته است.
منابع
