طائف

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)



طائف، نام شهر و بلاد ثقيف در وادى اى است كه ابتداى آن «لقيم» و انتهاى آن «رهط» ـ كه دو ده اند ـ باشد نيز از بلاد حجاز و مقام عشيره ثقيف و دوازده فرسنگ تا مكه معظمه فاصله دارد. اين شهر شامل دو محله است: يكى به نام طائف ثقيف و ديگرى به نام رهط. در قديم اين شهر را «وجّ» مى ناميدند و پس از آنكه در اطراف آن حصار كشيدند طائف ناميده شد. اين شهر در پشت كوه غزوان واقع شده است. [۱] در سال نهم هجرى با صلح، از جانب سپاه اسلام فتح گرديد. [۲]

در قرآن از اين شهر، همراه با شهر مكّه و در مقام پاسخگويى به سخن مشركان براى انتخاب پيامبر و نزول قرآن، با عنوان «قريتين» ذكر شده كه در آيه 31 سوره زخرف آمده است [۳]، و از اعلام شبه مصرّح قرآن شمرده مى شود:

وقالوا لَولا نُزِّلَ هـذا القُرءانُ عَلى رَجُل مِنَ القَريَتَينِ عَظيم.[۴] زخرف (43) 31


پانویس

  1. لغت نامه، ج 9، ص 13421، «طائف».
  2. معجم البلدان، ج 4، ص 9 - 12.
  3. همچنین این آیه بیانگر این است که مكّه و طائف، دو شهر مهم جامعه عصر بعثت نزد عرب جاهلى، بوده اند.
  4. مراد از «قريتين» دو قريه مكّه و طائف است. (جامع البيان، ج 13، جزء 25، ص 83 ؛ مجمع البيان، ج 9 - 10 ، ص 71)


منابع

فرهنگ قرآن، جلد 19، صفحه 169 .