علی (اسم الله)
نسخهٔ تاریخ ۲۰ فوریهٔ ۲۰۱۳، ساعت ۱۰:۴۳ توسط بهرامی (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای جدید حاوی '{{مدخل دائرة المعارف|فرهنگ قرآن}} {{الگو:نیازمند ویرایش فنی}} علىّ از ريشه «علو...' ایجاد کرد)
علىّ از ريشه «علوّ» از اسماءاللّه و به معناى بالا، برتر، شرافت و رفعت است.
صفت علىّ براى ذات احديّت به اين معنا است كه در شرف، مجد و بزرگى او را همتايى نيست، بنابراين مى توان علىّ را از اسماى تنزيهى حق تعالى دانست.
اين صفت الهى هشت بار در قرآن آمده است و در تمامى اين موارد با صفتى ديگر از حق تعالى همراه است: يك بار با صفت حکیم، دو بار با صفت عظیم و پنج بار با صفت کبیر.[۱]
...وهُوَ العَلِىُّ العَظيم. بقره (2) 255
و نيز : نساء (4) 34؛ حج (22) 62 ؛ لقمان (31) 30؛ سبأ (34) 23؛ غافر (40) 12؛ شورى (42) 4 و 51
پانویس
- ↑ الاسماء و الصفات، بيهقى، ج 1، ص 45؛ اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج 2، ص 842 - 844.
منابع
فرهنگ قرآن، جلد 21، صفحه 164.
