معتزله

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

محتوای فعلی مقاله یکی از پایگاه های معتبر متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

تفكر وانديشه در مكتب اسلام اهميت ويژه اي دارد.اما شيوع تفكرات افراطی اهل حديث در اهل سنت و آسيبهای آن، متفكران اهل سنت را به سمت مباحث عقلي كشاند. بطوريكه براي حل مسائل ديني و اعتقادي به عقل رجوع مي كردند. البته درك عقل قطعي، حجت است ولي همانطور كه استفاده افراطی، بدون ميزان عقل آفت زا است استفاده از عقل بدون توجه به شريعت و عناصر اعتقادی دينی نيز مضر است. آفت روش اول، مهجور ماندن عقل قطعي است وآفت روش دوم، قياس گرائي است. به هرحال اعتدال و برداشت اجتهادی به طريق صحيح مانع از افراط و تفريط در بكارگيری از عقل است. بررسی مكتب معتزله به عنوان مكتبي عقل گرا موضوع بحث در اين نوشتار است.

موسس معتزله

موسس مكتب اعتزال را واصل بن عطاء الغزال می دانند. كنيه وي ابو حذيفه المخزومي است.متولد مدينه در سال هشتاد هجري است.ابوالفتح ازدي درمورد او مي گويد: بد مردي است، كافراست.وي يكي از طرفين قضيه جنگ جمل را فاسق مي دانست اما معين نمي نمود كداميك از طرفين فاسق اند. واصل در مكتب حسن بصري كسب علم مي نمود و به سبب جدائي از رأي حسن بصري وحلقه درس او به معتزله مشهور شدند. وي بنيانگذار مكتب معتزله بصره مي باشد. نظر او باعث اختلاف شديد در جامعه كلامي اهل سنت شد. با نظريات او و همفكرانش مكتب كلامي جديدي در اهل سنت ظاهر شد كه سرسختانه با اهل حديث مقابله مي نمودند.

واصل درسال 131 هجري دار فاني را وداع گفت ولي اساس مذهب معتزلي كه بر مبنای خردگرایی و آزاد اندیشی و دوري از جمود است ادامه يافت. معتزله با همين مبنا به مخالفت با اهل حديث و بسياري ازنظريات ايشان دست زدند. معتزله به اصحاب العدل و توحيد شهرت یافتند ومُلقّب به عدليه و قدريه بودند.

وجه تسمیه

گفته شده چون واصل بن عطاء حلقهٔ درس حسن بصري را رها کرد و حلقهٔ درس جدیدی بر اساس اعتقادات خود تشکیل داد این فرقه را فرقهٔ اعتزال ( اجتناب و کناره‌گیری) نامیده‌اند.

اولين مساله اختلافی

مسأله اختلافی واصل با آراي ديگران و بروز آن در مجلس درس حسن بصري اين بود كه آيا مسلماني كه مرتكب كبيره است، منافق است يا كافر؟ در اين مساله دو نظر مطرح بود. عده اي مورد سوال را كافر مي دانستند و عده اي فتوي به نفاق داده بودند، اما واصل بن عطاء با طرح نظريه منزلة بين المنزلتين نه قائل به كفر اين شخصيت است نه قائل به نفاق او بلكه بين كفر و ايمان و شرك و نفاق واسطه و منزلتي را براي او تعيين مي نمود.اين نظر اساس فكر و انديشه معتزلي شد.

اصول مكتب اعتزال

گفته شده است كه عقائد معتزله بر پنج اصل تحرير يافته است: 1.التوحيد 2.العدل 3.الوعد و الوعيد 4.المنزلة بين المنزلتين 5.الامر بالمعروف و النهى عن المنكر

گسترش مكتب معتزله و فرق معتزلی

معتزله علاوه بر انقسام به دو منهج بزرگ به نامهاي معتزله بغداد و معتزله بصره (كه مراکز اصلي تدريس وتحصيل معتزلی بود) به بيش از بيست گروه در آمدند که جز در پنج اصل مكتب معتزلي، در اکثر مسائل با هم اختلاف دارند. اين فرق عمدتاً كلامى بوده و اختلاف و افتراقشان با يكديگر در مسائل اعتقادى مي باشد. ابو منصور بغدادى مهمترين مذاهب و فرق معتزله رابه اين ترتيب بيان مي كند: واصليه، عمرويه، هذليه، نظاميه، اسواريه، معمريه، اسكافيه، جعفريه، بشريه، مرداريه، هشاميه، ثماميه، جاحظيه، خابطيه، حماريه، خياطيه، صالحيه ،مريسيه، شحاميه، كعبيه، جبائيه و بهشميه.

واکنش خلفاء

در زمان بنی امیه، معتزله قدرت چندانی نداشت و خلفای بنی امیه نیز خیلی متعرض معتزله نمی‌شدند بلكه بیشتر حامی جریان مرجئه بودند. بلكه با تحليل تاريخ مي توان بني امیه را از مخالفان معتزله محسوب كنيم. زيرا حُكام بنی امیه مانند هشام بن عبدالملك دستور قتل غيلان دمشقي كه یکی از رهبران معتزله بود را صادر نمود. اما در زمان حکومت بنی عباس، به دلیل اینکه عقاید معتزله هماهنگ با سیاست های بنی عباس بود معتزله مورد حمایت دستگاه خلافت قرار گرفت و به ارج و منزلتی بالا دست یافت. در میان خلفاي عباسي از جمله مأمون به حمایت صريح از عقايد معتزله پرداخت و مخالفان آن‌ها (اهل حديث) را تحت فشار قرار داده و به زندان انداخت. معتصم و واثق نیز روش مأمون را ادامه دادند. اما متوكل به مخالفت به معتزله پرداخته و با تحت فشار قرار دادن جریان عقل گرایی و از جمله معتزله، این جریان را در انزوا فرو گزارد و اين خود از عوامل سقوط معتزله شد.

عوامل سقوط و انزوای معتزله

الف. مهمترين عامل شكست نهضت ها، انقلاب ها و مذاهب فكرى و سياسى، از درون خودشان نشاءت مى گيرد. مهمترين عاملى كه معتزله را در سراشيبى سقوط قرارداد خود آنها بودند. معتزله با ورود به دربار ماهيتي سياسي را براي خود ترسيم نمود و در واقع مكتب علمي، كلامي معتزله به حزب سياسي معتزله تبديل شد. بي ترديد رشد و شكست احزاب سياسي به حاميان ايشان يعني دربار بني عباس، وابسته است. همانطور كه بيان شد يكي از عوامل رشد معتزله حمايت دربار بود و واضح است كه عدم حمايت خلفاء نيز تأثير مهمي در منزوي شدن معتزله داشت.

ب.سركوب مخالفين معتزله در ابتداء به رشد معتزله انجاميد اما بعد از مدتي به يكي از عوامل براندازي معتزله منجر شد. معتزله با كمك حكومت عباسي بشدت مخالفانشان را سركوب نمودند. سركوب مخالفان براى آنان مظلوميتى بوجود آورد. تجلى بارز اين حقيقت، برخورد آنان با احمد حنبل است كه در دوره حاكميت معتزله دائماً تحت فشار و آزار بود اما به هنگام افول قدرت معتزله وقتى احمد حنبل مي ميرد بر جنازه او چندان مردم حاضر شدند كه چنان جمعيتي بر جنازه هيچكس از گذشتگان ديده نشده بود.

ج. فقها و محدثين با علوم عقلى و از جمله كلام و فلسفه ميانه خوبى نداشته اند. چنانكه شافعى گفته است اگر بنده اى به همه منهيات خداوند غير از شرك دچار شود بهتر از آنست كه در علم كلام نظر كند. احمد بن حنبل گفته است كه اهل كلام هيچگاه روى رستگارى نخواهند ديد و همه علماى كلام زنديق هستند.از سوی دیگر فقهاء نفوذ زيادي بر مردم و اجتماع داشتند. در واقع جايگاه اجتماعي و مردمي معتزله با مخالفت فقهاء از بين رفت.

د. از جمله عوامل شكست معتزله، مخالفتشان با شيعه بود. اين مخالفت از همان آغاز شكل گيرى اين مكتب كاملاً محسوس بود. واصل، غير مستقيم، اين مخالفت را ابراز مى داشت. اما كسانى چون عمرو بن عبيد، آشكار با شيعه و ائمه آن مخالفت مى كردند. به همين دليل از طرف ائمه عليهم السلام رد علمي بر اين افراد صورت مي گرفت.

منابع

فرقه معتزله، سید حسین میر نور الهی، سایت پژوهشکده باقر العلوم (ع)(بخش فرهنگ علوم انسانی و اسلامی) تاریخ بازیابی : 2 بهمن 1391.