عبدالله بن مسعود
عبدالله بن مسعود الْهذَلى حليف بنى زهره از سابقين مسلمين است و در ميان صحابه به علم قرائت قرآن معروف است. علماى ما فرمودهاند كه او مخالطه داشته با مخالفين و به ايشان ميل داشته و علماى سنت او را تجليل بسيار كنند و گويند كه او اَعلَم صحابه بوده به كتاب الله تعالى؛ و رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرموده كه قرآن را از چهار نفر اخذ كنيد و ابتدا كرد به ابن امعبد كه عبدالله بن مسعود باشد و سه نفر ديگر معاذ بن جَبَل و اُبَىّ بن كَعْب و سالم مولى ابوحُذيفه. وَقالُوا قالَ صلى الله عليه و آله و سلم: مَنْ اَحَبَّ اَن يَسْمَعَ الْقُرآنَ غَضَّا فَلْيَسْمَعْهُ مِنْ ابْنِ اُمّ عَبْدٍ.[۱]
و ابن مسعود همان است كه سر ابوجهل را در يوم بَدْر از تن جدا كرد[۲] و اوست كه به جنازه حضرت ابوذر رضى الله عنه حاضر شده[۳] و اوست از آن جماعتى كه انكار كردند بر ابوبكر جُلوسش را در مجلس خلافت[۴]؛ اِلى غيْر ذلك. و او را اَتباع و اصحابى بود كه از جمله ايشان است رَبيع بن خُثَيْم كه معروف است به خواجه ربيع و در مشهد مقدس مدفون است.
پانویس
- ↑ الاستيعاب، 3/989 و 990، تحقيق: البجاوى.
- ↑ بحارالانوار، 19/257.
- ↑ شرح نهج البلاغه، ابن ابى الحديد، 3/44.
- ↑ بحارالانوار، 28/208.
منبع
حاج شیخ عباس قمی, منتهی الآمال قسمت اول، باب اول: در تاريخ حضرت خاتم الانبياء