عمرو بن حمق

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

عمرو بن حمق

عمرو بن الحمق الخزاعى، عبدصالح الهى و از حواريين باب علم رسالت پناهى است در خدمت حضرت امیرالمومنین عليه السلام به مقام عالى رسيده در جميع حروب آن حضرت از جمل و نهروان و صفين همراه بوده، در كوفه سُكنى داشت و بعد از وفات حضرت امير عليه السلام در اعانت حُجْر بن عَدى و منع بنى اميه از سَب آن حضرت، اهتمام تمام مى‌نمود و چون زياد بن ابيه حكم به گرفتن حجر نمو، عمرو گريخته به موصل رفت و در غارى پنهان شد و در آن غار او را مارى گزيد و شهيد گرديد. پس جماعتى از جانب زياد به طلب او رفته بودند او را مرده يافتند سر او را جدا ساخته و نزد «زياد» بردند، زياد آن سر را بر نزد معاويه فرستاد، معاويه آن سر را بر نيزه كرد، و اين اول سرى بود كه در اسلام بر نيزه زده شد.

و اميرالمؤمنين علیه السلام از عاقبت امر او خبر داده بود و در كاغذى كه امام حسين عليه السلام در جواب مكتوب معاويه نگاشته و در آن شرحى از غدر و مكر و ظلم و نقض عهد او نوشته چنين مرقوم فرموده: اَوَلَستَ قاتلَ عَمْرِو بْنِ الْحَمِقِ صاحِبِ رَسُولِ اللّه صلى الله عليه و آله و سلم الْعَبْدِ الصالِحِ الذَّي اَبلَتهُ الْعِبادِةُ فَنَحَل جِسْمُهُ وَاصْفَرَّ لَوْنُهُ بَعْدَ ما اَمِنْتَهُ وَ اَعْطَيْتَهُ مِنْ عهودِاللّهِ وَ مواثيقِهِ مالَوْ اَعْطَيْتَهُ طآئِرا اُنْزِلَ عَلَيْك مِنْ رَاْسِ الْجَبَلِ ثُمَّ قَتَلْتَهُ جُرْاَةً عَلى رَبَّكَ وَ اِسْتِخْفافا بِذالِكَ الْعَهْدِ.

فقير گويد: كه بيايد در ذكر مقتولين از اصحاب امام حسين عليه السلام ذكر «زاهر» كه با عمرو بن الحمق بوده و او را دفن نموده. راوندى و ابن شهر آشوب روايت كرده‌اند كه عمرو بن الحمق وقتى آب داد حضرت رسالت صلى الله عليه و آله و سلم را، حضرت دعا كرد از براى او كه خداوندا او را از جوانى خود بهره‌مند گرداند؛ پس هشتاد سال از عمر او گذشت و يك موى سفيد در محاسن او ظاهر نشد.

پانویس

منبع

حاج شیخ عباس قمی, منتهی الآمال، قسمت اول، باب سوم: در تاريخ حضرت علي عليه السلام