ابوالبرکات بغدادی
هبة الله بن يعلى بن ملكاء بلدى بغدادى، طبيب و فيلسوف يهودى. ملقب به اوحدالزمان از مردم بلد در طريق بغداد به موصل. او به قرن ششم مى زيست در ابتدا به بغداد شد و نزد ابوالحسن سعيد بن هبةالله دانش طب فراگرفت و در همان جا شغل طبابت ورزيد و شهرت يافت و براى معالجه سلطان مسعود بن ملكشاه سلجوقى به ايران آمد و بيمارى او را علاج كرد و با نعمت وافر به بغداد بازگشت و در اين وقت مرض داخس (عقربك) در لشكريان سلطان افتاد و او با قطع انگشت علاج مى كرد و ديگر طبيبان با مرهم و دوا مداوا نمى توانستند و از اين رو بر شهرت او بيفزود و در اواخر عمر مسلمانى گرفت.
تالیفات
اوراست: كتابى در فلسفه به نام معتبر مشتمل بر منطق و طبيعى و الهى با عبارتى فصيح و مقاصدى روشن و كتاب امين الارواح و كتاب الاقرابادين و اختصار التشريح لجالينوس و رسالة فى العقل و ماهيته و رسالة فى الدّواء.
وفات
وفات او در زمان مستضىء به مرض جذام بود.
منابع
سيد مصطفى حسينى دشتى، معارف و معاریف.
