نعمان بن بشیر
وى در ايامى كه مسلم بن عقیل، به نمايندگى از سوى سیدالشهدا به كوفه آمده و به نفع آن حضرت بيعت مى‌گرفت والى كوفه بود، پيشتر ساكن شام شده بود.
از قبيله خزرج و از انصار بود. مادر او عمره دختر رواحه (خواهر عبدالله بن رواحه) نام داشت. نعمان قبلا از سوى معاويه ولايت كوفه را بر عهده داشت، يزيد هم او را در همان منصب ابقاء كرد.[۱]
وى خطيب و شاعر بود. در جنگ صفین از سپاه معاويه به شمار مى‌آمد. سپس قاضى دمشق شد. آنگاه از سوى معاويه به ولايت يمن گماشته شد. از آن پس 9 ماه هم والى كوفه گشت.[۲]
نهضت مسلم بن عقيل و هوادارانش در كوفه چون اوج و قدرت گرفت، عبدالله بن مسلم كه از هواداران بنى اميه بود، نسبت به سهل انگارى نعمان در قضيه مسلم بن عقيل انتقاد كرد و گزارش به يزيد داد و درخواست كرد كه براى كوفه مرد مقتدرترى بفرستد.
يزيد هم به پيشنهاد مشاور مسيحى خود «سرجون» عبيدالله بن زياد را به ولايت كوفه منصوب كرد و به وى فرمان سختگيرى و شدت عمل داد و بدين صورت، نعمان بن بشير از كوفه عزل شد.
تا دوران حكومت مروان بن حكم نيز زنده بود و والى حمص گشت ولى به علت بروز اغتشاشاتى كه به فتنه ابن زبير معروف است، اهل حمص او را پذيرا نشدند، از آنجا گريخت، مردم تعقيبش كرده او را كشتند. اين حادثه در سال 65 هجرى بود.[۳] وى در آن هنگام 64 سال داشت.[۴]
پانویس
منابع
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
