شفق سرخ
روايت است از ابن عباس كه سرخى شفق، از روزى ديده شد و پديد آمد كه حسين علیه السلام شهيد شد و آسمان در شهادت او خون گريست و از آن بيشتر، اين رنگ سرخ در افق ديده نشده بود: «ان يوم قتل الحسين علیه السلام قطرت السماء دما و ان هذه الحمرة التى في السماء ظهرت يوم قتله ولم تر قبله».[۱] و از امام رضا علیه السلام روايت است: «لما قتل جدى الحسين علیه السلام امطرت السماء دما و ترابا احمر»[۲] كه بارش خون و خاك سرخ را مى‌رساند.
گريست در غمت زمان،به خون نشست آسمان شب و سياهپوشى‌اش شد آيت عزاى تو
رنگين شدن افق، از جمله نشانه‌ها و آثار شگفت ديگرى است كه در روايات آمده كه پس از حادثه كربلا و شهادت امام، در جهان ديده شد.[۳]
و طبق نقل هاى متعدد در منابع مختلف، سابقه شفق سرخ در آسمان به شهادت ابا عبدالله علیه السلام برمى‌گردد. از محمد بن سيرين نيز نقل شده كه اين سرخى آسمان بعد از كشته شدن حسين علیه السلام ديده شد و نيز از امام باقر علیه السلام روايت است كه آسمان در شهادت حضرت یحیی و حضرت امام حسين علیهم السلام سرخ شد.[۴]
ابوالعلاء معرى در اشاره به همين شفق سرخ كه از اثر خون شهداى اهل بيت، على وحسن و حسين عليهم السلام پديدار شده چنين سروده است:[۵]
و على الافق من دماء الشهيدين على و نجله شاهدان فهما في اواخر الليل فجران و فى اولياته شفقان ثبتا فى قميصه ليجيى‌ء الحشر مستعديا الى الرحمن اين شفق سرخ كز افق شده پيدا پرتو سيماى سرخ فام حسين است.[۶]
پانویس
منابع
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
