میرزا محمد کبیر قمی

{منبع اين نوشتار يک سايت است. آن را با نوشته خودتان جايگزين کنيد.}

حاج ميرزا محمد کبير قمی یکی از علما و اساتيد بزرگ حوزه قم در قرن چهاردهم هجری است. اين فقه عاليقدر در علم اصول و تفسير، فقه و رجال حديث و ادبيات مهارت داشت. در سال 1290 در شهرستان قم متولد شد و پس از پيمودن مقدمات علوم و سطوح فقه و اصول وارد تهران شد و مدتها از محضر شيخ فضل الله نوری و آيت الله گيلانی استفاده نمود سپس عازم نجف اشرف گرديد و چند سال نيز از محضر آخوند خراسانی، حاج ميرزا حسين خليلی و علامه یزدی استفاده خارج علوم نمود و خود به درجه اجتهاد و استادی رسيد.

آيت الله کبير از سال 1338 قبل از ورود حاج شيخ به قم در سلک علما و مدرسين حوزه و مروجين مکتب بود دوران زعامت ايشان با عصر مرحوم حاج شيخ و آيات ثلاث مقارن و همزمان بود. آيت الله کبير در مسجد امام حسن قم اقامه جماعت می نمود و سالها از مدرسين علمای قم در رديف آيات و اساتيد بزرگ حوزه محسوب بود. معظم له کتاب جواهر و عروة الوثقی را حاشيه نمود و رسائلی در اصول و فروع به رشته تحرير برد.

نوشته اند آن جناب به دروس فلسفه و حکمت و... اصلا علاقه نداشت و از فلسفه باقی بيزار بود! و دراين خصوص هم عقيده آقای غروی اصفهانی است، و احتمال دارد فردا از کنار قصور علامه طباطبائی با عجله و شتاب به سوی غرفه های آقای غروی ارتقا یابد! و نگاهی هم به قصر با شکوه علامه نکند!!

اين آيت بزرگ و استاد عالی مقام سالها ملجأ و پناه مردم قم و علمای حوزه بود و پس از عمری تحصيل و تعليم و تعلم و خدمت به اسلام و مسلمين، سرانجام در سال 1369 وفات نمود و در مقبره شيخان مدفون شد.

منبع:سايت شعائر